Όταν σχολιάζω την επικαιρότητα προτιμώ να κάνω ένα post στο Twitter αλλά ίσως φανεί χρήσιμη μια μεγαλύτερη ανάρτηση που δεν θα χαθεί μέσα στις υπόλοιπες.

Η ψηφιακή ταυτότητα τίποτα “δαιμονικό” δεν περιέχει. Γιατί κανένα πράγμα δεν είναι κακό από τη φύση του. Ο τρόπος που το χρησιμοποιείς το κάνει καλό ή κακό και η πρόθεση σου. Βέβαια με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και όλους τους οργανισμούς που χρηματοδοτούν την “ιδέα” της ψηφιακής ταυτότητας μήπως είναι ένα ρίσκο που δε θα έπρεπε να πάρεις; Γιατί δεν το κάνουν από την καλή τους την καρδιά για διευκόλυνση σου. Αλλά για πλήρη έλεγχο και εξουσία πάνω σου.

Δεν θα τους χαρακτήριζα κακούς αλλά ψυχικά άρρωστους. Γι' αυτό δε θα έπρεπε να τους φοβάσαι αλλά να τους λυπάσαι. Γιατί έχουν μια πολύ διαστρεβλωμένη ιδέα για την δύναμη και την εξουσία. Ο πραγματικά αυτοκυρίαρχος άνθρωπος που αναγνωρίζει την δύναμη στην ύπαρξη του, δεν χρειάζεται να αποκτήσει δύναμη λαμβάνοντας την εξωτερικά εξουσιάζοντας άλλους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι που διψούν για δύναμη και εξουσία και την αναγνωρίζουν στον εαυτό τους μονάχα μέσω της κατάκτησης ανώτερης κοινωνικής θέσης ή πλούτου είναι αρνητικά πολωμένοι με αποτέλεσμα να χρειάζονται όλο και περισσότερη δύναμη εξωτερικά για να διατηρήσουν την αρνητική τους πολικότητα.

Αυτή τη στιγμή και σε κάθε εξελικτικό στάδιο του πλανήτη ο κόσμος βρίσκεται στη θέση να κάνει μια επιλογή. Είτε να επιλέξει να εξελιχθεί φυσικά και αρμονικά με τη φύση. Είτε να επιλέξει να αρνηθεί την πνευματική του ανάπτυξη επιλέγοντας την καταστροφή του. Όταν λέω για καταστροφή εννοώ την απάρνηση της ιδιότητας του σαν ένα θείο συμπαντικό ον με αποτέλεσμα να εξελίσσεται “έξω” από την φυσική ψυχική εξελικτική διαδικασία. Ένα πράγμα που προωθεί ο μετανθρωπισμός και η ένωση του ανθρώπου με την τεχνητή νοημοσύνη.

Τότε είναι που ο άνθρωπος έχει χάσει πλήρη επαφή με την φύση του και την πνευματική του υπόσταση και προσπαθεί μέσω της τεχνητής νοημοσύνης να το παίξει θεός και να αποκτήσει αιωνιότητα αγνοώντας την ήδη υπάρχουσα αιωνιότητα της ψυχής του.

Οπότε όλες αυτές οι ατζέντες που προωθούνται βρίσκονται στην πραγματικότητα εδώ για να σε κάνουν να επιλέξεις τον δρόμο του Θεού ή το δρόμο του διαχωρισμού. Όπου η ανώτερη εξουσία είναι ο άνθρωπος που έχει την μεγαλύτερη εξουσία. Αλλά δεν νομίζω να θέλουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο που βρισκόμαστε σε διαρκή αγώνα για περισσότερη εξουσία και δύναμη. Γιατί αν δεν την αποκτήσεις, κάποιος άλλος θα σε εκμεταλλευτεί. Ο μόνος τρόπος να περιγράψω αυτήν την πραγματικότητα είναι ο στρατός. Όπου υπάρχει μια αυστηρή ιεραρχία. Αυτό ακριβώς θα αποτυπώνεται και σε μια κοινωνία που θα αποφασίσει να υιοθετήσει ένα τέτοιο μοντέλο ζωής. Οι ανώτεροι θα έχουν πλήρη εξουσία και έλεγχο της ζωής σου όπως ακριβώς ο ανώτερος σου στο στρατό.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε έρθει σε επαφή με μια πιο ήπια μορφή εξουσίας κάποιου “ανώτερου”. Είτε αυτό ήταν στο σχολείο με τον δάσκαλο, καθηγητή, διευθυντή. Είτε στον χώρο εργασίας με τον προϊστάμενο και αφεντικό μας. Κατά μία έννοια βρίσκεσαι στο έλεος τους και πρέπει να πας με τα νερά τους αν δε θες να υπάρχουν επιπτώσεις στη ζωή σου απ' τη στιγμή που λαμβάνεις μέρος σε τέτοια συστήματα ιεραρχίας-εξουσίας.

Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Ο καθηγητής στο σχολείο σου ήταν στην πραγματικότητα υπάλληλος-μισθωτός σου αφού πληρώνεται από τους φόρους των γονιών σου. Στην πραγματικότητα αν δεν έκανε καλά τη δουλειά του μπορεί να απολυθεί αφού βρίσκεται εκεί για να “υπηρετεί” εσένα. Το ίδιο ισχύει και με τους χώρους εργασίας. Η πραγματική πηγή εσόδων είναι το εργατικό δυναμικό τους. Αν δεν υπήρχαν υπάλληλοι δεν θα υπήρχε επιχείρηση. Οπότε περισσότερο βρίσκονται στο έλεος σου.

Με αυτόν τον τρόπο είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις και να καταλάβουμε ότι δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο αλλά η οπτική μας τα κάνει. Το ίδιο ισχύει και με την ψηφιακή ταυτότητα. Αν δημιουργούνταν με αγνές προθέσεις για διευκόλυνση και όχι σαν μέσο για έλεγχο και εξουσία. Αν δεν υπήρχε ιεραρχία στην κοινωνία μας και δεν υπήρχαν άνθρωποι που τους αντιλαμβανόμαστε σαν “ανώτερους” για τον έναν ή τον άλλο λόγο θα μπορούσαμε να πούμε ότι πραγματικά εξελισσόμαστε σαν πολιτισμός. Αλλά δεν το κάνουμε. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Κι αν σκέφτεσαι αθώα ακόμα την μορφή ελέγχου που θα είναι σε θέση να έχουν και να εξασκούν κάνεις λάθος. Γιατί ακριβώς όπως στο σχολείο, στη δουλειά σου, ή στο στρατό, θα μπορούν να ελέγχουν τις εισόδους και εξόδους σου από τη χώρα ή γενικά τις μετακινήσεις. Θα έχουν έλεγχο των χρημάτων σου. “Έλεγχος” δε σημαίνει απλή ενημέρωση του που είσαι τι κάνεις και πόσα ξοδεύεις, αλλά άδεια και άρνηση! Όπως ακριβώς έκαναν και στην περίοδο της πανδημίας μια παγκόσμια πρόβα για το πόσο μακριά μπορούν να εξασκήσουν την εξουσία τους και τον έλεγχο τους. Δεν είδα κανέναν να αντιτίθεται. Και τα μηνύματα σου έστελνες για να βγεις από το σπίτι σου και τα εμβόλια σου έκανες. Γιατί δεν άντεξες χωρίς την ελευθερία σου. Δεν κατάλαβες όμως πως την παρέδιδες κάθε φορά που ζητούσες άδεια ή σε εξανάγκαζαν να κάνεις κάτι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να μην έκανες.

Αλλά πάνε τώρα αυτά περασμένα ξεχασμένα μπροστά στη διευκόλυνση και στην υπόσχεση της προστασίας θα σε εξαναγκάσουν να κάνεις πάλι την λάθος επιλογή. Αθώα πάντα για το καλό σου!

Αλλά οι τεχνικές τους και οι μέθοδοι εξαπάτησης τους είναι φανερές πια. Ξεσκεπάστηκαν μόνοι τους από την απόγνωση τους για έλεγχο και για διατήρηση της κυριαρχίας τους. Οι τρόποι τους σταμάτησαν να δουλεύουν και αν θέλεις να τους αποδυναμώσεις κι άλλο σταμάτα να υποκύπτεις στον φόβο που σου δημιουργούν. Ο φόβος είναι μορφή ελέγχου. Αν κάτι το φοβάσαι σου ελέγχει τη ζωή. Όπως τα ψηλά κτίρια που δεν μπορείς να ανέβεις αν έχεις υψοφοβία. Πάρε τη δύναμη σου πίσω από τον έλεγχο και την κυριαρχία τους, σταματώντας να τους δίνεις προσοχή και να γίνεσαι συνδρομητής και συμμέτοχος στην πραγματικότητα που θέλουν να δημιουργήσουν. Αν κανείς δεν συμμετέχει στο σύστημα το σύστημα παύει να υπάρχει, καταρρέει. Αυτό μας έχει μάθει η canceled κουλτούρα που έχει γίνει διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια. Από τη μια στιγμή στην άλλη celebrities έχαναν το κοινό τους, άρα τη δύναμη τους, άρα τα χρήματα τους, άρα την επιρροή και εξουσία τους. Το ίδιο πράγμα μπορεί να συμβεί και με εταιρείες, πεποιθήσεις και ολόκληρους πολιτισμούς ακόμα. Σε ότι δεν δίνεις σημασία και ενέργεια σταματάς να το τροφοδοτείς-συντηρείς.

Αν αύριο όλοι ξαφνικά γίνονταν vegan έχετε ιδέα τι αντίκτυπο θα είχε στην κοινωνία; Αν όλοι ξαφνικά έκαναν διαλογισμό, αν όλοι ξαφνικά σταματούσαν το κάπνισμα, αν όλοι ξαφνικά σταματούσαν να οδηγούν. Αν και το τελευταίο το διαπιστώσαμε στην πανδημία. Αν όλοι ξαφνικά σταματούσαν να βλέπουν ειδήσεις. Αυτό το τελευταίο ειδικά θα παρέλυε την κοινωνία και όσους προσπαθούν να σε ελέγξουν και εξουσιάσουν. Φανταστείτε να μην είχαμε ιδέα για το τι κάποιοι αποφασίζουν και να μην έχουν τρόπο να επικοινωνήσουν αυτό που αποφασίζουν. Όλοι θα ζούσαν ελεύθερα γιατί κανείς δεν θα όριζε πως να συμπεριφερθούν. Θα μπορούσες απλά να πεις “Δεν έχω ενημερωθεί επί του θέματος δεν συμφώνησα στην ισχύ του. Γεια σας!”. Γιατί για να υπάρξει μια συμφωνία πρέπει να έχεις ενημερωθεί για τους όρους και τις προϋποθέσεις της ή με κάποιο τρόπο να έχεις δώσει την συγκατάθεση σου. Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει “να βάλεις την υπογραφή σου” με το ζόρι, είναι παράνομο, αλλά μπορεί να σε εξαναγκάσει να επιλέξεις να την βάλεις.

Τέλος αν δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά δεν είναι δυνατόν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ή έστω χιλιάδες (αν και αμφισβητώ αυτό το τελευταίο) να έχουν τον πάνω λόγο για το τι θα κάνουν τα υπόλοιπα 8 δισεκατομμύρια. Έχουμε αριθμητική υπεροχή! Όχι μόνο τι να κάνουμε δε θα έπρεπε να ήταν σε θέση να πούνε αλλά και να φοβούνται να τολμήσουν να μιλήσουν.

Στον πόλεμο πάντα ο στρατός με την μεγαλύτερη αριθμητική υπεροχή είχε το πλεονέκτημα. Αυτοί που ήταν αριθμητικά λιγότεροι έπρεπε να βασιστούν στην στρατηγική. Αυτό τα περιγράφει όλα.