Έτσι φτάνουμε στο σήμερα... Και όπως όλα δείχνουν επειδή ακριβώς για μία ακόμη φορά ο κόσμος έχει αφυπνιστεί και καταλάβει την παγίδα που είχε πέσει, βλέπουμε πως το εκλογικό σύστημα δεν είναι τόσο δυνατό σε σχέση με πριν. Γιατί αρκετοί πλέον αντιλαμβάνονται σε κάποιο ποσοστό πως με το σύγχρονο εκλογικό σύστημα η μόνη δύναμη που έχεις είναι όταν δεν συμμετάσχεις σε αυτό, γιατί απλά δεν σε “εκφράζει” η διακυβέρνηση από άλλους αφού έχεις φτάσει σε μια μορφή αυτοκυριαρχίας.


Η αυτοκυριαρχία μπορεί να συμβεί όταν η πλειοψηφία δεν χρειάζεται νόμους, κυβερνητικούς εκπρόσωπους, και όργανα της τάξης να την ελέγχουν και να της πουν πως θα συμπεριφερθεί αλλά η ανώτερη της καθοδήγηση ο Θεός ή το αναπτυγμένο της πνευματικό επίπεδο γνωρίζει τις ελευθερίες της και τα όρια της και αυτό αυτόματα την κάνει να σέβεται τα όρια και τις ελευθερίες των άλλων.


Αλλά επειδή ακριβώς είναι δύσκολο έως απίθανο μονομιάς να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε γιατί δεν έχουμε φτάσει σε αυτήν την κρίσιμη μάζα της πλειοψηφίας να μην χρειάζεται να ελέγχεται για να βρίσκεται σε τάξη, καλό θα ήταν να δούμε τι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε στο υπάρχον σύστημα ή με το υπάρχον σύστημα για όσο ακόμα αυτό βρίσκεται εν ενεργεία.

Αν κατέβαινα στις εκλογές

Πραγματικά δεν έχω καμία ιδέα το πως το κάθε κόμμα αποφασίζει και βγάζει το εκλογικό του πρόγραμμα πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο που ζούμε και τι μέλλον θέλει να δημιουργήσει για αυτή τη χώρα ή και για τον κόσμο γενικότερα. Αν όμως πραγματικά νοιάζεσαι για το μέρος που ζεις και για τους ανθρώπους που ζούνε σε αυτό το μέρος, θέλεις να διευκολύνεις τη ζωή τους και να διαμορφώσεις προς το καλύτερο το μέλλον του η λογική σε πάει να επανεξετάσεις τι γίνεται με τον ανήλικο πληθυσμό σου. Καθώς αυτός είναι πραγματικά το μέλλον της χώρας κι αν έχεις όραμα για το μέλλον αυτόν τον κόσμο θες να βοηθήσεις αρχικά.


Με αυτή τη λογική λοιπόν δεν μπορείς να κρατάς παιδιά ομήρους όλη μέρα με την πρόφαση της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση στην μορφή που βρίσκεται σήμερα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μυεί την πλειοψηφία σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Η ίδια η λέξη εκπαίδευση ετυμολογικά σημαίνει παιδεύω από έξω. Στα αρχαία ελληνικά η λέξη παιδεύω σημαίνει μορφώνω. Το μορφώνω σημαίνει δίνω μορφή-μορφοποιώ. Δηλαδή εν κατακλείδι σε διαμορφώνω όπως θέλω με την εκπαίδευση που σου δίνω. Τα παιδιά καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής τους ζωής βρίσκονται στα πιο εύπλαστα χρόνια της ζωής τους. Και έχουμε αφεθεί να πιστεύουμε ότι δεν είναι μια μορφή ελέγχου η εκπαίδευση αλλά πραγματική πνευματική καλλιέργεια;


Κάθε παιδί είναι μια πολυταξιδεμένη ψυχή με τη δική της γνώση και σοφία πράγμα που το σύγχρονο εκπαιδευτικό μας σύστημα αδυνατεί να “εκμεταλλευτεί”. Αν από μικρή ηλικία εκπαιδευόμασταν σωστά και μαθαίναμε τις πραγματικές μας δυνατότητες όπως ακούμε να συμβαίνουν από μοναχούς και μυστικά κυβερνητικά προγράμματα ο καθένας θα ήταν ένα μικρό θαύμα. Αλλά ποιον συμφέρει να έχουμε τέτοια παντοδυναμία; Αφού το ψωμί τους βγαίνει από εμάς. Σκεφτείτε να μην τους έχουμε ανάγκη; Αλλά δεν βγαίνει κέρδος από μια τόσο πνευματικά αναπτυγμένη κοινωνία οπότε... Αν το αποτέλεσμα δεν είναι το κέρδος καταλαβαίνεις ποιος βρίσκεται με το μέρος σου και ποιος εναντίον σου.


Φανταστείτε τα παιδιά στο σχολείο να μάθαιναν διαλογισμό, οραματισμό, να διδάσκονταν το νόμο της έλξης και τα “μυστικά” του σύμπαντος, να μάθαιναν ανθρωποσοφία, κοσμολογία, πως να αναπτύσσουν ενσυναίσθηση, να δείχνουν συμπόνια, να μαθαίνουν να καλλιεργούν την αγάπη και να αναπτύσσουν υγιής σχέσεις, να επικοινωνούν με την ψυχή τους κλπ. Και σε δεύτερη μοίρα να μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν, να μαθαίνουν μαθηματικά και γενικά να παίρνουν μαθήματα που έχουν εφαρμογή στην καθημερινότητα μας και δεν γεμίζουν απλά το μυαλό και ξοδεύουν τον χρόνο τους.


Σκεφτείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν κάθε πρώτη σχολική ώρα παγκόσμια ήταν αφιερωμένη στον διαλογισμό και οραματισμό. Φανταστείτε αν κάθε μέρα όλα τα παιδιά συντονίζονταν στην ιδέα της ευημερίας, ειρήνης και ευτυχίας πάνω στον πλανήτη πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος. Από την άλλη ξέρουν να συντονίζουν τον συλλογικό μας νου με τις ειδήσεις τρομολαγνείας. Οπότε πάλι βλέπετε ποιος δουλεύει υπέρ σου και ποιος θέλει το καλό σου...


Έπειτα αφού έχεις μεριμνήσει για τα παιδιά σου και για το μέλλον της χώρας σου και του πλανήτη σειρά έχει ο ενήλικος ενεργός πληθυσμός σου. Πως ακριβώς συμπεριφέρεσαι και ανταμείβεις αυτό το μέρος του πληθυσμού σου που σε όλη του τη ζωή σου έχει προσφέρει τόσα πολλά; Με βαριά φορολογία; Με εκφοβιστική και εκδικητική συμπεριφορά; Πραγματικά αναρωτιέμαι που ακριβώς πάνε τα τρισεκατομμύρια του πλανήτη κάθε χρόνο αφού καθώς φαίνεται η ανθρώπινη αξία δεν αναγνωρίζεται ούτε ανταμείβεται άσχετα αν η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους. Τότε ποιο είδος βγαίνει κερδισμένο; Για ποιον δουλεύουμε όλοι αφού όπως φαίνεται τα πάντα συμβαίνουν εναντίον μας; Υπάρχουν οι εταιρείες κολοσσοί και οι top 10 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου αλλά που ακριβώς υπάρχουν αυτά τα χρήματα στην πράξη; Στον αέρα; Μήπως δουλεύουμε για τους αιθέρες; Ποιανού τη ζωή προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερη σαν πλανήτης αφού ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου στην πράξη δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα του τα χρήματα; Αν κάτσεις και τα σκεφτείς όλα λογικά κάτι δεν κολλάει.


Ύστερα θα μου πείτε υπάρχει ένας προϋπολογισμός κράτους όλα τα χρήματα κάπου πάνε. Αλλά μήπως ο κάθε πολιτικός απλά παίζει μονόπολη; Αγοράσαμε F16 για αμυντική προστασία. Μήπως όμως η εθνική κυριαρχία μας τελικά δεν απειλείται αλλά δίνουμε την εντύπωση ότι απειλείται για να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα; Γιατί αν το κάθε κράτος λειτουργούσε σαν οικογένεια θα ήθελε τα μέλη της να έχουν πρώτα στέγη, φαγητό, εκπαίδευση, ανεξαρτησία και ελευθερία (και μετά πολύτιμα αξεσουάρ). Ελευθερία ίσον καμία υπόκυψη σε φόβο. Γιατί απλά δεν υπογράφουν συνθήκες ειρήνης παγκοσμίως να τελειώνουμε; Ποιος βγαίνει κερδισμένος από πολέμους και από την υποψία πολέμου; Γιατί θέλουν να σε κρατάνε φοβισμένο και ανικανοποίητο;


Κι αφού λοιπόν έχεις καλύψει τις ανάγκες τις οικογένειας σου-ενήλικου πληθυσμού σου αφού αναγνωρίζεις την αξία της και την τιμάς με “επιβράβευση” (παρέχοντας δωρεάν στέγη και τροφή) για την προσπάθεια της να παραμένει ενεργή και να λειτουργεί για την ευημερία όλων σειρά έχουν οι επισκέπτες σου.


Κι αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα από μόνο του. Πόσο φιλόξενος είσαι και πως αντιμετωπίζεις τους επισκέπτες σου; Αν οι επισκέπτες σου εκτιμούν την “φιλοξενία” σου λογικό είναι πως θες να τους κάνεις να αισθάνονται σαν το σπίτι τους. Αν όμως δεν δείχνουν καμία ευγνωμοσύνη για όσα απλόχερα τους προσφέρεις είναι λογικό να τους δείξεις την πόρτα του σπιτιού σου και να μην δεχτείς να τους φιλοξενήσεις ξανά. Τους επισκέπτες που αισθάνονται σαν στο σπίτι τους με την πάροδο του χρόνου τους κάνεις μέλη της οικογένειας σου και τους δέχεσαι σαν να ήταν δικοί σου άνθρωποι. Τους παρέχεις τις ίδιες δυνατότητες με εσένα και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με εσένα για την καλή λειτουργία “του σπιτιού”. Γιατί πλέον δεν είναι επισκέπτες αλλά ενεργά μέλη της “οικογένειας”.


Και όπως όλοι γνωρίζουμε οικογένεια δεν είναι πάντα απαραίτητο να είναι οι άνθρωποι με τους οποίους “έτυχε” να είσαι οικογένεια βιολογικά, αλλά οικογένεια είναι οι δεσμοί που αναπτύσσεις με τους ανθρώπους. Βέβαια αν μάθαινες στα παιδιά σου την σημασία της “οικογένειας” και την ανάπτυξη υγιών και ισχυρών δεσμών και σχέσεων που βασίζονται στην αγάπη, την αφοσίωση, τον σεβασμό, την ειλικρίνεια, την εντιμότητα κλπ. Δεν θα είχες λόγο να φοβάσαι να δεχτείς νέα μέλη στην “οικογένεια σου” ή να αναγνωρίζεις άλλα άτομα σαν οικογένεια σου.


Κι αφού έχεις μεριμνήσει για τις βασικές ανάγκες της άμεσης και ευρύτερης οικογένειας σου ήρθε η ώρα να τους βοηθήσεις να αισθάνονται ότι προσφέρουν και είναι λειτουργικά μέλη στην κοινωνία. Μέχρι σήμερα δεν νομίζω πως η επαγγελματική κατάρτιση γίνεται σωστά. Καθώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί για όλες τις θέσεις. Επίσης υπάρχει αρκετό χρήσιμο “δυναμικό” που μένει ανεκμετάλλευτο για τυπικότητες. Βέβαια θα μου πείτε δεν γίνεται να έχουμε ένα μαγικό καπέλο όπως στον Χάρυ Πότερ που θα μας κατατάσσει στις κατάλληλες θέσεις για να προσφέρουμε μέσα από τις έμφυτες ικανότητες μας αλλά να νιώθουμε ικανοποίηση και πληρότητα μέσα από αυτό που κάνουμε. Κι εδώ είναι που παίζει ρόλο η εσωτερική σου καθοδήγηση που αν είχε αναπτυχθεί φυσικά μέσα από την σωστή εκπαίδευση που προσφέρεις στον λαό σου όλα θα κυλούσαν ομαλά στην κοινωνία. Δεν θα υπήρχε ανεργία-έλλειψη σκοπού που οδηγεί σε κατάθλιψη γιατί όλα θα είχαν προληφθεί μέσα από τη σωστή ανατροφή. Αλλά δεν βγάζεις χρήματα μέσα από μια υγιή κοινωνία που έχει λυμένα τα προβλήματά της...


Όλη αυτή η αναλογία του κράτους σαν οικογένεια είναι πολύ εύκολο να μας κάνει να δούμε τα πράγματα λογικά-στις σωστές τους διαστάσεις, αν λειτουργούν σωστά ή αν θα έπρεπε να αλλάξουν. Γιατί βλέπετε αν η “κορυφή” της οικογένειας στην περίπτωση μας η κυβέρνηση αποφασίσει πως νοιάζεται μονάχα για την δική της ευημερία και όλα τα υπόλοιπα μέλη της τα αφήνει στο έλεος της μοίρας τους... Ε η κεφαλή δεν θα παραμείνει στην κορυφή και ίσως εξοστρακιστεί από την οικογένεια. Επί δεκαετίες όμως εμείς συνεχίζουμε να κρατάμε την ίδια κεφαλή στην κορυφή. Αυτό τι φανερώνει για εμάς; Μήπως τελικά δεν είμαστε έτοιμοι για αλλαγή; Γιατί αν αύριο έβγαινε ένα κόμμα με παρόμοιο εκλογικό πρόγραμμα με αυτό που σας περιγράφω ή τουλάχιστον με την ίδια θέληση για ευημερία της πατρίδας του γιατί πραγματικά αγαπάει και νοιάζεται ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους ποιος θα το ψήφιζε; Αυταπόδεικτα δεν αναγνωρίζουμε ποιο είναι το καλό μας γιατί δεν έχουμε μάθει τι είναι αληθινή αγάπη. Δεν ξέρουμε ΚΑΝ πως μοιάζει. Κι αυτό διαφαίνεται από τις σχέσεις μας και τις επιλογές μας, τα πρότυπα που εμφανίζονται στην τηλεόραση μας, τι επιλογές κάνουμε στην διασκέδαση μας και τους πολιτικούς που συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε και να ψηφίζουμε.



Αν κατέβαινα στις εκλογές...


Δεν θα κατέβαινα στις εκλογές, γιατί δεν συντονίζομαι ενεργειακά πλέον με αυτήν την πραγματικότητα. Προσωπικά μου φαίνεται αστείο που ακόμα ψηφίζουμε ανθρώπους και παραχωρούμε τη δύναμη μας σε ανθρώπους έξω από εμάς. Το να αφήνεσαι στο έλεος άλλων και να εναποθέτεις τις ελπίδες σου για ευημερία στα χέρια άλλων είναι τουλάχιστον χαζό, όταν οι άλλοι επί δεκαετίες έχουν αποδείξει ότι δεν νοιάζονται για εσένα γιατί δεν έχουν ίχνος ενσυναίσθησης για τους συνανθρώπους τους. Αν κάτι έπρεπε να κάνεις σε αυτές τις εκλογές ήταν να μην ψηφίσεις! Όχι γιατί δεν εμπιστεύεσαι και δεν εκφράζεσαι από τους κυβερνητικούς αρχηγούς, αλλά επειδή δεν αναγνωρίζεις καμία κυβερνητική αρχή ως ανώτερη από εσένα. Το πολίτευμα μας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και σύμφωνα με το σύνταγμα η εξουσία και οι αποφάσεις βρίσκονται και περνάνε από τα χέρια του λαού γιατί ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας. Όπως όλα δείχνουν όμως το πολίτευμα μας στην πράξη ο λαός δεν έχει καμία απολύτως εξουσία, όταν οι εκλεγμένοι του πολιτικοί αντιπρόσωποι τελικά κάνουν ότι τους εξυπηρετεί όχι για την ευημερία του λαού αλλά κάποιου “αιθερικού φαντάσματος” όπως φαίνεται... Είναι αόρατο όπως και οι κόποι, οι προσπάθειες, και τα χρήματα μας.