Για να καταλάβουμε καλύτερα την εξέλιξη των γεγονότων (με τις ψηφιακές ταυτότητες) ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κι όταν λέω αρχή εννοώ απ' την αρχή αρχή. Από τη δημιουργία των πάντων. Πολλοί που μπορεί να πέσει στην αντίληψη σας αυτό το post μπορεί να σας “ξενίσει” εξαιτίας των θρησκευτικών σας πεποιθήσεων, αλλά για να πάρετε κάτι από όσα θα διαβάσετε καλύτερα να κάνετε στην άκρη τα θρησκευτικά σας πιστεύω και να προσεγγίσετε αυτές τις πληροφορίες πιο ενημερωτικά.


Στην πνευματικότητα και όταν λέω πνευματικότητα αναφέρομαι περισσότερο σε αυτόν τον όρο σαν πνευματική επιστήμη. Στην οποία υπάρχει δομή και μπορεί να μελετηθεί. Η γνώση ή η “πίστη” σε αυτήν την επιστήμη πηγάζει από μια εσωτερική επίγνωση ή συνειδητότητα πως όσα αναφέρονται είναι αλήθεια κι όχι απλά μία πεποίθηση ή επιλογή πίστης. Η πνευματικότητα αναγνωρίζει τον Θεό-Σύμπαν σαν τον δημιουργό των πάντων. Όπως ακριβώς και στον χριστιανισμό αναγνωρίζεται ο Θεός σαν ο μοναδικός Δημιουργός. Κάθε θρησκεία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αναγνωρίζεται ή περιγράφεται η δημιουργία, σε άλλες πιο πιστά και σε άλλες όχι τόσο πιστά. Αν προσεγγίζαμε κάθε θρησκεία σαν ένα μέσο μελέτης και κατανόησης της δημιουργίας-Δημιουργού ίσως να είχαμε συνολικά καλύτερη σχέση μαζί του. Ακόμα και στην αρχαιότητα οι Έλληνες φιλόσοφοι θα μπορούσαμε να πούμε είχαν καλύτερη κατανόηση για το σύμπαν και τη δημιουργία και δεν την συνέχεαν με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Οπότε κατά ένα βαθμό είχαν αναπτύξει μια κοσμογονία.


Για να καταλάβουμε λοιπόν τι συμβαίνει στον πλανήτη και σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε πρέπει να μελετήσουμε την “ανάπτυξη” της ψυχής. Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να κατανοήσουμε σε ένα βαθμό τι είναι ο Θεός και πως δημιουργήθηκε η πραγματικότητα μας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξηγήσεις και να περιγράψεις όλα τα παραπάνω αλλά στην περίπτωση μας ίσως είναι ευκολότερα κατανοητό αν χρησιμοποιήσω την αναλογία των διαστάσεων. Όπως όλοι γνωρίζουμε η πραγματικότητα που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας βρίσκεται στην 3η διάσταση. Όλοι μαζί, ο πλανήτης και η υλική πραγματικότητα γενικά είναι στην 3η διάσταση. Η κάθε διάσταση είναι στην ουσία μία κατάσταση συνείδησης που εκπέμπει σε διαφορετική συχνότητα στην κλίμακα hertz. Δηλαδή κάθε διάσταση είναι μια διαφορετική οπτική του ίδιου σημείου. Αν το σημείο 0 είναι ο Θεός που είναι ο Δημιουργός και το κέντρο όλων, οι διαστάσεις είναι σημεία παρατήρησης και κατανόησης αυτού του ενός σημείου. Για να εξηγήσεις ένα πράγμα χρειάζεται ένα μέτρο σύγκρισης ή ένα διαφορετικό σημείο αναφοράς σε σχέση με αυτό το πράγμα. Δεν μπορείς να περιγράψεις αλλά ούτε να κατανοήσεις κάτι αν δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο στην περιφέρεια του που να είναι διαφορετικό. Δεν μπορείς να εξηγήσεις και να περιγράψεις το σκοτάδι αν δεν υπάρχει το φως κλπ.

Το ταξίδι της ψυχής

Έτσι λοιπόν ο Θεός στην απόπειρα κατανόησης του εαυτού του “διασπάστηκε στις διαστάσεις” δημιουργώντας όλη την δημιουργία υλική και μη. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την δημιουργία σαν “μικρούς απόστολους” με μοναδικό σκοπό να ανακαλύψουν το μεγαλείο του Δημιουργού και να το επικοινωνήσουν πίσω σε εκείνον. Δηλαδή ο σκοπός της κάθε ψυχής σε πνευματικό επίπεδο είναι μετά την απόσπαση από τον Θεό, την Ενότητα με εκείνον, και την πτώση από τον παράδεισο ή την 9η διάσταση (αν είναι η ανώτερη) μέχρι την 1η, να αναγνωρίσει τον εαυτό της σαν μέρος του Θεού και να επιλέξει να επιστρέψει ξανά πίσω σε εκείνον περνώντας σιγά σιγά από όλες τις διαστάσεις.


Για να περάσεις όμως από τη μία διάσταση στην επόμενη πρέπει στην ουσία να αποφοιτήσεις από εκείνη, και να έχεις καταλάβει-συνειδητοποιήσει όλα τα μαθήματα που σου πρόσφερε. Γιατί όπως εξήγησα και παραπάνω οι διαστάσεις είναι καταστάσεις συνείδησης και δε βρίσκεσαι ξαφνικά και ως δια μαγείας στην επόμενη αν δεν έχεις κάνει αυτό το συνειδησιακό άλμα. Βέβαια και εδώ είναι που παίζει ρόλο η ελευθερία της βούλησης, ο Θεός όταν πια βρίσκεσαι στην 3η διάσταση και έχεις αναπτύξει ένα είδος συνειδησιακής αυτονομίας, και είσαι ικανός να σκέφτεσαι και να αποφασίζεις για τον εαυτό σου, αφού αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σαν μονάδα και δεν είσαι μέρος μιας συλλογικής συνείδησης, σου δίνει τη δυνατότητα να αναπτυχθείς είτε επιλέγοντας-αναγνωρίζοντας εκείνον, είτε αγνοώντας τον και τον εαυτό σου σαν μέρος του.

Τελική Κρίση

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι συλλογικά σαν πλανήτης να κάνουμε αυτήν την επιλογή. Είτε να επιλέξουμε να εξελιχθούμε φυσικά αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας σαν ένα θείο ον που παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και της ένωσης με τον Θεό ή την απάρνηση και τον διαχωρισμό από το Θεό και την αναγνώριση της θείας μας φύσης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επιλέξουμε να εξελιχθούμε και να διατηρηθούμε στη ζωή με άλλα μέσα όπως προωθεί η ιδέα του μετανθρωπισμού που βλέπει ένα μέλλον όπου ο άνθρωπος γίνεται ένα με την τεχνολογία. Γιατί; Γιατί αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την αιώνια φύση της ψυχής του. Προσπαθεί να το παίξει θεός στη θέση του Θεού γιατί η μοναδική πραγματικότητα που αναγνωρίζει είναι η τρισδιάστατη στον φυσικό μας κόσμο. Ή ακόμα χειρότερα φοβάται το φυσικό του τέλος ή τον Θεό πράγμα που δείχνει πως ακόμα δεν έχει αναγνωρίσει το μεγαλείο του Θεού ή δεν είναι σε θέση να αποφοιτήσει επιτυχώς από την τρίτη διάσταση.

Η Πτώση

Όταν η ψυχή επιλέξει να εξελιχθεί μακριά από τη φυσική της πορεία χρειάζεται τεράστια ενέργεια και δύναμη, γι' αυτό το αρνητικό μονοπάτι αποφοίτησης από την τρίτη διάσταση είναι η δημιουργία και η διατήρηση του χάους. Όσο περισσότερο χάος, φόβος, και διαχωρισμός τόσο πιο μακριά από τον Θεό στρέφεσαι, που είναι ο δρόμος της αγάπης και της ενότητας. Όταν στον πλανήτη επικρατεί φόβος και χάος καταλαβαίνεις σε ποιο δρόμο σε ωθούνε. Καταλαβαίνεις γιατί σε θέλουν διαχωρισμένο από τον συνάνθρωπο σου γιατί μαζί έχετε δύναμη ενώ χώρια μπορούν να σας ελέγχουν μέσω του φόβου. Αλλά κάθε φορά που επιλέγεις τον φόβο δεν επιλέγεις τον Θεό. Κάθε φορά που αναγνωρίζεις σαν ανώτερη εξουσία κάποιον άλλον άνθρωπο, που με τον εξαναγκασμό προσπαθεί να σε κάνει να του παραδώσεις την δύναμη σου, τον κάνεις τον θεό σου. Άρα απορρίπτεις τον Θεό και υποτιμάς τη θεία φύση σου.


Από όλα τα παραπάνω λοιπόν είναι πια πολύ εύκολο να καταλάβεις τι συμβαίνει στον πλανήτη, γιατί προωθούνται κάποιες ατζέντες και από ποιους προωθούνται. Που θέλουν να σε οδηγήσουν αλλά και τι δύναμη έχεις να τους σταματήσεις να σε οδηγήσουν εκεί.


Γιατί το κάνουν όμως αυτό “οι κακοί του παιχνιδιού”;

Κάθε διάσταση είναι μια αντανάκλαση του Δημιουργού. Όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τον Δημιουργό τόσο μεγαλύτερη η διαστρέβλωση ή η αντίληψη του Δημιουργού για τον εαυτό του. (Αυτό είναι που περιγράφει το καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση. Δηλαδή κάθε διάσταση είναι μια αντανάκλαση του Δημιουργού σε διαφορετικό επίπεδο. Δηλαδή κάθε διάσταση αναπαριστά τον Δημιουργό ή είναι μια προσωποποίηση του Δημιουργού. Το πόσο τέλεια είναι η αντανάκλαση εξαρτάται από το επίπεδο συνειδητότητας και κατ' επέκταση την διάσταση. Το ίδιο περιέγραψε και ο Πλάτωνας στον κόσμο των ιδεών του. Έλεγε πως κάθε πράγμα υπάρχει σε μια τέλεια μορφή στους αιθέρες κι εδώ δεν παρατηρούμε παρά μια αντανάκλαση αυτής της αρχικής τέλειας ιδέας.) Γι' αυτό θα λέγαμε πως η 3η διάσταση είναι η διάσταση της λήθης. Και μπορείς να αποφοιτήσεις από αυτήν ακόμα και με πλήρη άγνοια εξαιτίας της ελεύθερης βούλησης. Η ψυχή για να φτάσει σε υλική μορφή πρέπει να είναι σε θέση να μορφοποιήσει την ύλη. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η φύση-φυσικός κόσμος είναι μια εκδήλωση της ψυχής. Το ίδιο και το σώμα μας είναι μια εκδήλωση της ψυχής μας αφού βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο συνειδητότητας που μπορεί να εκδηλωθεί φυσικά. Κάποιες ψυχές όμως δεν βρίσκονται σε θέση να εκδηλωθούν φυσικά στην 3η διάσταση και έχουν “κολλήσει” στο εξελικτικό τους ταξίδι. Οπότε ψάχνουν άλλα μέσα να “κυριεύσουν” ένα σώμα (ρομπότ, μετανθρωπισμός). Ή να μεταφέρουν τη συνείδηση τους σε ένα σώμα ή από σώμα σε σώμα. Αυτό το έχουμε δει να συμβαίνει σε κάποιες σειρές (The 100) και ταινίες. Γιατί όπως είπαμε αδυνατούν να αναγνωρίσουν την αιωνιότητα της ψυχής τους και είναι προσκολλημένοι με τον φυσικό κόσμο και την 3η διάσταση.


Βέβαια αυτό απορρέει και από τη ματαιοδοξία των ανθρώπων για αιώνια ζωή. Γιατί όπως είπαμε και πάλι δεν αναγνωρίζουν την αιωνιότητα της ψυχής τους και τη διαδικασία της μετενσάρκωσης. Ή της ψυχικής ανάληψης σε ανώτερες διαστάσεις που σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Χριστός ήταν ένα παράδειγμα το τι μπορεί να πετύχει ένα άνθρωπος όταν προσωποποιεί την τέλεια ιδέα του ανθρώπου στον υλικό κόσμο. Αντίθετα επειδή το αρνητικό μονοπάτι ανάληψης έχει αρνηθεί το Θεό, προσπαθεί να πετύχει όσα θα μπορούσε να πετύχει φυσικά, κάνοντας δουλειά με τον εαυτό του, μέσω της τεχνολογίας και της ιατρικής. Με πλαστικές επεμβάσεις, μεταμοσχεύσεις, γενετικές τροποποιήσεις κλπ. Και αργότερα όπως ανακοίνωσαν με μικροτσίπ που θα σε συνδέει με την τεχνολογία, τον φυσικό κόσμο με τον ψηφιακό μέσα από το σώμα σου. Αυτό αυτόματα βγάζει τους ανθρώπους από τον κύκλο των ενσαρκώσεων αφού όπως έχουμε δει και σε έργα-σειρές θα μπορούν απλά να μεταφέρουν τη νοημοσύνη τους από σώμα σε σώμα με την “αντιγραφή” των δεδομένων τους σε αυτό. Αυτό δημιουργεί άλλο πρόβλημα. Καμία πνευματική εξέλιξη. Γιατί όπως έχουμε δει από άλλα αιωνόβια πλάσματα στο σινεμά παρά τους αιώνες της ύπαρξης τους η ανάπτυξη της συνειδητότητας τους είναι μηδενική. Αφού συνεχίζουν να συμπεριφέρονται δίχως σοφία καθ' όλη την διάρκεια της ύπαρξης τους. Πρώτον γιατί πιστεύουν ότι είναι υπεράνω του νόμου και ότι συνεπάγεται αυτό και για αυτούς δεν υπάρχουν συνέπειες. Όταν δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με τα λάθη σου και δεν είσαι σε θέση να δεις τη γενική εικόνα και πως επηρεάζει η ζωή σου τους γύρω σου και κατ' επέκταση τον πλανήτη (πράγμα που επιτυγχάνεται μετά τον φυσικό θάνατο) είσαι καταδικασμένος να συνεχίσεις να κάνεις λάθη. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις απ' την ταυτότητα σου ειδικά όταν αυτή σε ακολουθεί για εκατονταετίες.


Η αλήθεια είναι πως η φυσική ακολουθία ωθεί χωρίς προσπάθεια την ψυχή πίσω στον δρόμο της, πίσω στον Θεό. Γιατί κατά μία έννοια η ψυχή σε ότι κι αν προσπαθεί να κάνει ή να πετύχει είναι μια απόπειρα ένωσης της με το Θεό ακόμα και στον φυσικό μας κόσμο. Γιατί ακόμα και το αρνητικό μονοπάτι της απομάκρυνσης απ' το Θεό να ακολουθήσεις στην εξελικτική πορεία της ψυχής σου, η ψυχή είναι σε θέση να διατηρήσει την αρνητική πολικότητα του χάους, και της καταστροφής μέχρι ένα σημείο. Μετά “αναγκάζεται” ή φτάνει στη συνειδητοποίηση πως για να προχωρήσει στις ανώτερες διαστάσεις, πρέπει να αναγνωρίσει τον Δημιουργό σαν μέρος της φύσης της και να αντιστρέψει την πολικότητα της από αρνητική σε θετική, και τον λόγο της ύπαρξης της από εγωκεντρικό σε υπηρεσία προς τους άλλους. Γιατί με το να βρίσκεται σε υπηρεσία προς τους άλλους υπηρετεί τον εαυτό της, υπηρετεί τον Θεό.


Οπότε κατά μία έννοια δεν θα έπρεπε να αγχωνόμαστε και ιδιαίτερα για ότι συμβαίνει γιατί στο τέλος όλα βαίνουν καλώς. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως χρειάζεται να περάσουμε τα χίλια μύρια για να έχουμε ένα ευτυχισμένο τέλος, όταν πολύ απλά θα μπορούσαμε να το είχαμε επιλέξει και να το δημιουργούσαμε απ' την αρχή και για τον εαυτό μας και για όλους.