Ίσως το μεγαλύτερο πράγμα που μας ταλαιπωρεί στη ζωή είναι να βρούμε τη δύναμη μέσα μας για συγχώρεση. Αλλά πως είναι δυνατόν θα πει κάποιος να συγχωρήσεις κάποιον άνθρωπο που σου έκανε με κάποιο τρόπο κακό, σε έβλαψε και δε σκέφτηκε πρώτα εκείνος την σωματική και ψυχική σου ακεραιότητα; Γιατί να συγχωρήσεις κάποιον άνθρωπο που έσφαλε απέναντι σου και όχι να τον τιμωρήσεις; Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να τιμωρήσεις κάποιον άνθρωπο που δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει λάθος.


Κατά κάποιο τρόπο η κάθε μας ενέργεια απορρέει από τον δικό μας τρόπο αντίληψης και από τον δικό μας κώδικα ηθικής αν θέλετε. Το ότι κάτι ισχύει για την κοινή γνώμη, δε σημαίνει ότι είναι αποδεκτό στον ίδιο βαθμό από κάθε ξεχωριστή οντότητα στον πλανήτη. Στην ουσία ότι κάνεις καλό ή κακό, είναι απλά μια πράξη που η γνώμη που έχεις σχηματίσει για αυτή την χαρακτηρίζει αντίστοιχα ως καλή ή κακή. Και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό και μπορείς να το παρατηρήσεις και στην κοινωνία μας σήμερα. Μια πράξη όπως παράδειγμα η χρήση κάνναβης μπορεί να είναι απόλυτα νόμιμη σε ένα κράτος και να διώκεται ποινικά σε άλλα. Αυτό αυτόματα κάνει την ίδια πράξη ταυτόχρονα καλή και κακή, ανάλογα σε ποια χώρα θα την παρατηρήσεις.

Κατ' επέκταση το ίδιο ισχύει και με κάθε άλλη ενέργεια που κάνει ο καθένας από εμάς για το αν θα χαρακτηριστεί ως καλή ή κακή. Στην ουσία ο κάθε άνθρωπος που επιλέγει να πράξει ένα “αδίκημα” αν θέλετε ή να συμπεριφερθεί άσχημα απέναντι στον συνάνθρωπο του, για τον ίδιο τον άνθρωπο που το διαπράττει δεν αποτελεί αδίκημα, γιατί ούτε το βλέπει ούτε το αντιλαμβάνεται σαν αδίκημα. Είναι διαφορετικός ο κώδικας αντίληψης του.

Για αυτό το λόγο όσο και να θες να τον τιμωρήσεις για το λάθος που έκανε, στην ουσία δεν είναι αυτή η σωστή αντιμετώπιση που πρέπει να έχεις. Σίγουρα αξίζει απόλυτα να τιμωρηθεί κάποιος για τις πράξεις του, αλλά πως είναι δυνατόν να τιμωρήσεις κάποιον όταν εξαρχής δεν ξέρει ότι έχει κάνει λάθος;

Η πιο σωστή αντιμετώπιση λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις, αντί να τιμωρήσεις κάποιον για αυτό που έκανε θα ήταν να του μάθεις γιατί αυτό που έκανε είναι λάθος. Και αυτό ξεκινάει δυστυχώς από τα παιδικά μας χρόνια όταν οι γονείς αντί συνήθως να εξηγήσουν στα παιδιά τους γιατί μια πράξη τους δεν είναι σωστή, προτιμούν να τα βάλουν τιμωρία και τα αφήνουν να σκεφτούν μόνα τους το λάθος που υποτίθεται έκαναν. Με αποτέλεσμα να μην το αντιλαμβάνονται και ποτέ. Απλά μαθαίνουν ξερά ότι μια πράξη είναι λάθος χωρίς να καταλαβαίνουν ποτέ το λόγο που την κάνει λάθος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα αυτή η λανθασμένη τακτική να εφαρμόζεται και στη μετέπειτα ενήλικη ζωή μας, αλλά να αντικατοπτρίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό ακόμα και στην κοινωνία μας, στον τρόπο που αντιμετωπίζουν την επιβολή του νόμου και την τιμωρία των εγκληματιών. Στην ουσία τιμωρούν εγκληματίες, που στα δικά τους μάτια η ποινή τους είναι άδικη, γιατί οι ίδιοι δε θεωρούν ότι έσφαλαν.

Και ξέρετε πως λειτουργεί αυτό συμπαντικά ε; Ναι μεν ισχύει το κάρμα αλλά ακόμα και σε αυτό υπάρχει ένα παραθυράκι θα έλεγα. Στην ουσία κανείς δεν τιμωρείται συμπαντικά αν στη δική του πεποίθηση δεν θεωρεί ένοχες τις πράξεις του. Ναι μεν με κάποιο τρόπο θα πληρώσεις για τις κακές σου πράξεις, αλλά όχι από ενοχή αλλά από μεγαλοψυχία. Γιατί μετά το θάνατο σου αντιλαμβάνεσαι ότι ήσουν άδικος και θα θες να λάβεις και εσύ την ίδια αδικία, για να ισοφαρίσει και να έρθει σε ισορροπία η “ενέργεια” σου. Όπως είπαμε και νωρίτερα κάθε ενέργεια είναι απλά ενέργεια και αυτό ισχύει και στα μάτια του Θεού-σύμπαντος. Και οι δύο χρειάζονται για να διατηρείται μια ισορροπία στο σύμπαν. Το ότι κάποιος παίζει το ρόλο του κακού αυτό δεν τον κάνει απαραίτητα κακό, είναι μονάχα ένας ρόλος που παίζει και διάλεξε για αυτή τη ζωή του.

Αν εξετάσουμε λοιπόν από αυτήν την ευρύτερη οπτική τα πράγματα, αμέσως μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί η καλύτερη και ανώτερη πνευματικά επιλογή για εμάς είναι η συγχώρεση. Γιατί με τη συγχώρεση περνάς το υπέρτατο και πιο δύσκολο μάθημα. Γιατί για να καταφέρεις να συγχωρέσεις κάποιον που σου έκανε κακό, αυτό χρειάζεται μεγάλη δύναμη και δείχνει μεγαλοψυχία. Αν καταφέρεις να δείξεις αγάπη και κατανόηση για τον άνθρωπο που σε έβλαψε, πας ένα βήμα παραπέρα στην πνευματική σου ανάληψη και συνειδητότητα.

Στην πραγματικότητα τα άτομα που παίζουν το “ρόλο του κακού” εδώ στη γη είναι τα πιο πληγωμένα και ταλαιπωρημένα. Είναι τα άτομα που χρειάζονται περισσότερη αγάπη. Γιατί η δύναμη της αγάπης μπορεί να θεραπεύσει και να κλείσει όλες τις πληγές και μόνο ένας άνθρωπος που έχει αγάπη μπορεί να φερθεί με αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο. Αυτοί οι άνθρωποι δε γνώρισαν ποτέ αγάπη. Πως είναι δυνατόν να περιμένουμε λοιπόν από αυτούς να φερθούν με καλύτερο τρόπο, αν δεν ξέρουν τι είναι η αγάπη και οι πράξεις αγάπης γενικά;

Γι' αυτό λοιπόν κάθε φορά που κάποιος θα σου φερθεί άσχημα προσπάθησε να μπεις στη θέση του. Κάθε φορά που θα τύχει να ακούσεις για έναν εγκληματία προσπάθησε να δείξεις συμπόνια για την τόσο ταλαιπωρημένη ψυχή του, που έχει αποξενωθεί τόσο από τη φύση αγάπης που είναι ο ίδιος όπως τον έπλασε ο Θεός, με αποτέλεσμα να κάνει ένα τόσο απάνθρωπο και αποτρόπαιο έγκλημα. Στην ουσία όλοι μας μόνο Φως κρύβουμε μέσα μας, και ο ρόλος μας είναι όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες να μάθουμε να το επιλέγουμε πάντα και να μοιράζουμε απλόχερα αγάπη, προκειμένου να βοηθάμε να έρχεται το Φως στην επιφάνεια όσο βαθιά και αν είχε καταφέρει να κρυφτεί.