Η ποιήτρια, ο αρχιτέκτονας, η κομμώτρια, ο άντρας, η γυναίκα, η μητέρα, ο straight, ο καλλιτέχνης... Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τις ταμπέλες που βάζουμε στον εαυτό μας καθιστώντας μας ανίκανους να ενεργήσουμε έξω από αυτές. Αυτοπροσδιοριζόμαστε με ιδιότητες και επίθετα που στην ουσία είναι απλά “άλλα ονόματα” που δίνουμε στους εαυτούς μας.


Ο Αριστοτέλης είχε πει “Ό,τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει”. Αν σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ό,τι επαναλαμβανόμενα κάνεις γίνεσαι, τότε δεν είσαι αυτό που ονομάζεσαι, γιατί υπήρχες πριν γίνεις αυτό που είσαι. Με αυτή τη λογική επίσης μπορείς να διαλέξεις και να γίνεις ό,τι θες. Για να γίνεις όμως κάτι, πρέπει πρώτα να είσαι. Μήπως τελικά είσαι ήδη ό,τι μπορείς να γίνεις; Μήπως έχεις τέτοια δυνατότητα και δύναμη να γίνεις πραγματικά ό,τι θες, με αποτέλεσμα να περιορίζεις τον εαυτό σου και να τον κατηγοριοποιείς όταν του δίνεις μονάχα μία ιδιότητα που σε προσδιορίζει;

Τελικά δεν είσαι straight, gay, φιλόσοφος, χορτοφάγος, αθλητής, έξυπνος, ντροπαλός. Επιλέγεις να συμπεριφέρεσαι όπως χαρακτηρίζεσαι για να αισθάνεσαι ότι ανήκεις κάπου. Για να μη νιώθεις χαμένος στη ζωή, για να αισθάνεσαι ότι είσαι κάτι, για να αισθάνεσαι ότι κάτι πετυχαίνεις, απλά για να αισθάνεσαι ότι υπάρχεις σε αυτή τη ζωή.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι απλά κώδικας σε έναν υπολογιστή, ο κώδικας υπάρχει και έχει την προδιάθεση να γίνει πολλά και διαφορετικά προγράμματα, αλλά ακόμα και αν δεν γίνει κάτι πάντα υπάρχει και βρίσκεται εκεί απ' την αρχή.

Οι ιδέες και ιδιότητες που προγραμματίζουν το μυαλό, τις πράξεις και τη ζωή μας, είναι απλά προγράμματα που επιλέγουμε και περνάμε εμείς στο λειτουργικό μας σύστημα. Υπήρχαμε πριν από αυτές και θα υπάρχουμε μετά από αυτές. Δε χρειάζεται να περιορίζεις τον εαυτό σου και να συνθέτεις την ταυτότητα σου μέσα από ταμπέλες που δημιουργείς εσύ για τον εαυτό σου. Είναι απλά στολές που φοράς για να νιώθεις “καλά/κακά” με τον εαυτό σου. Είναι μέρος του εγωκεντρικού χαρακτήρα σου που αισθάνεται χαμένος αν δεν παίζει κάποιο ρόλο. Δεν είσαι εσύ ο ρόλος που παίζεις όμως. Ο ηθοποιός δεν είναι ο ρόλος που παίζει απ' τη στιγμή που κάθε ηθοποιός είναι και αυτό ένας ρόλος εδώ στη γη.

Στην ουσία κάθε ταμπέλα που δημιουργείς δρα σαν ταυτότητα για να μπορείς να προσδιορίζεσαι, γιατί χωρίς την εκδήλωση ταυτότητας-του εγώ δεν μπορείς να αντιληφθείς την κατάσταση ύπαρξης σου. Χρειάζεται να προσδιορίζεσαι, αλλά ταυτόχρονα να μην περιορίζεσαι.

Αν έχεις συνηθίσει να προσδιορίζεσαι από μια ιδιότητα, τον εαυτό σου περιορίζεις. Στην ουσία κάθε ορισμός ορίζει, καθορίζει και περιορίζει το τι είσαι. Η καλύτερη κατάσταση ύπαρξης είναι αυτή που αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου να εκδηλώσει μια ιδέα χωρίς καθορισμό. Δηλαδή αν θες να γίνεις κάτι δε χρειάζεται κάποια προσπάθεια από μεριά σου να γίνεις αυτό που θες, μόνο η επίγνωση ότι είσαι ήδη αυτό που θες, και έπειτα να επιτρέψεις σε αυτό που θες να είσαι να εκδηλωθεί μέσα από εσένα σαν εσένα. Στο σύμπαν υπάρχουν και συμβαίνουν όλες οι πιθανότητες ταυτόχρονα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις μια από τις ήδη υπάρχουσες πιθανότητες να εξελιχθεί στη ζωή σου.

Συνηθίζουμε να ταυτιζόμαστε από ταμπέλες που μας προσδιορίζουν γιατί πιστεύουμε πως θα χάσουμε την ταυτότητα μας χωρίς αυτές. Γιατί αυτές πιστεύουμε πως είναι στην ουσία η ταυτότητα μας. Αλλά η μοναδική ταυτότητα που μπορεί να χαθεί είναι η εσφαλμένη εξατομικευμένη αίσθηση του εαυτού, επειδή ο αληθινός εαυτός μας είναι απεριόριστος.

Η συνειδητοποίηση του εαυτού δηλώνει την ύπαρξη. Η συνείδηση που στην ουσία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Αν έχεις συνείδηση υπάρχεις και είσαι. Δε χρειάζεται να κάνεις κάτι για να είσαι. Απλά είσαι.

Στην ουσία αυτό που πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να βρούμε-καταλάβουμε-προσδιορίσουμε (χωρίς να περιορίσουμε) τον αληθινό εαυτό μας είναι να ξεχάσουμε κάθε αντίληψη του πρέπει να κάνω, για να είμαι.