Το πρώτο ραντεβού

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η αρχική ιδέα της έννοιας “ραντεβού” είναι η γνωριμία δύο ανθρώπων με σκοπό την δημιουργία σχέσης. Οποιοσδήποτε αποσκοπεί σε κάτι άλλο πέραν της δημιουργίας σοβαρής και μακροχρόνιας σχέσης, δεν έχει δουλειά να βγαίνει ραντεβού και να κάνει γνωριμίες που περνούν μέσω της διαδικασίας του ραντεβού.

Είναι πια καιρός να κρατήσουμε τα πράγματα ρεαλιστικά και ξεκάθαρα. Δεν χρειάζεται να σπαταλάμε τον χρόνο ανθρώπων όταν τα θέλω τους είναι διαφορετικά από τα δικά μας. Όπως ακριβώς δε θα περίμενες στην ουρά σουβλατζίδικου αν είσαι χορτοφάγος γιατί να στερήσεις και να ξοδέψεις χρόνο και χρήματα ανθρώπων με διαφορετικές επιθυμίες και προτεραιότητες.

Το πρώτο ραντεβού λοιπόν συμβαίνει για την πρώτη γνωριμία δύο ανθρώπων. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια πρώτη επαφή και συνέντευξη, για να δεις κατά πόσο ταιριάζεις με κάποιον άνθρωπο. Στο πρώτο ραντεβού δεν πας με ερωτική επιθυμία. Αλλά εξετάζεις αν υπάρχει ρομαντική έλξη. Η ρομαντική έλξη έχει να κάνει με το κατά πόσο αυτόν τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου μπορώ να τον δω σαν τον σύντροφο μου. Οι άνθρωποι έλκονται σε τρία διαφορετικά επίπεδα σωματικά-σεξουαλικά, ρομαντικά-συναισθηματικά-ψυχικά, εγκεφαλικά-με βάση την προσωπικότητα. Στην εποχή μας υπερισχύει το πρώτο επίπεδο έλξης που βασίζεται στην εξωτερική εμφάνιση αρχικά και δεύτερον σε εγκεφαλικό επίπεδο που ελκόμαστε από την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα. Το τρίτο και σημαντικότερο επίπεδο συνήθως μένει σε τελευταία μοίρα ή αναπτύσσεται κατά την διάρκεια της σχέσης, αν τελικά αναπτυχθεί εφόσον δοθεί το ανάλογο χρονικό περιθώριο από τους δύο εμπλεκόμενους της σχέσης.

Επειδή ακριβώς όμως λείπει το τρίτο και βασικότερο επίπεδο έλξης κατά την περίοδο της γνωριμίας πριν δημιουργηθεί η σχέση, έχει σαν αποτέλεσμα οι σχέσεις να μένουν επιφανειακές και να μην έχουν χρονική διάρκεια. Αφού στην ουσία η σεξουαλική έλξη λανθασμένα αναγνωρίζεται για ρομαντική έλξη, κάνοντας και τους δύο ανθρώπους στην αρχική περίοδο της γνωριμίας τυφλούς από τις ορμόνες και ανήμπορους να σκεφτούν λογικά. Όταν όμως δεν επενδύεις συναισθηματικά σε μία γνωριμία εξαρχής, είναι πολύ εύκολο να πληγώσεις τον άλλον και να μην του φερθείς ανθρώπινα (βλ. ghosting) γιατί απλά τον αναγνωρίζεις απλώς σαν άλλη μία γνωριμία και κάποιον περαστικό άνθρωπο από τη ζωή σου. Η αλήθεια είναι πως στις σημερινές σχέσεις λείπει η σοβαρότητα-υπευθυνότητα-ειλικρίνεια-αγνότητα (sincerity). Γιατί όλοι κάπου αποσκοπούν, κανείς δεν κάνει γνωστές τις προθέσεις του, και βγαίνουν ραντεβού άτομα με διαφορετικές προθέσεις. Οπότε όλα αυτά είναι η τέλεια συνταγή για αποτυχία.

Το savoir vivre των ραντεβού

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε την έννοια και την πρόθεση του ραντεβού ας δούμε ποιο είναι το savoir vivre των ραντεβού ή η συνταγή της επιτυχίας και δημιουργίας υγιών γνωριμιών και σχέσεων.

Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν κανόνες καλής συμπεριφοράς αλλά υπάρχουν “κανόνες” ανθρωπιάς. Ο σκοπός της γνωριμίας δεν είναι να κάνεις καλή εντύπωση που να έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία σχέσης. Αλλά να εξετάσεις αν ο αληθινός σου εαυτός είναι συμβατός με τον αληθινό εαυτό του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου. Γι' αυτό αν δεν έγινε ήδη αντιληπτό, η πρόθεση σου και που αποσκοπείς με αυτήν την συμφωνημένη γνωριμία είναι πρωτίστης σημασίας. Ο κάθε ένας από τα δύο μέρη αφιερώνει χρόνο και ενέργεια να βρίσκεται εκεί και η παρουσία του πρέπει να τιμάται και να εκτιμάται.


Τι σημαίνει τίμηση και εκτίμηση στα πλαίσια των ραντεβού;

Συνέπεια, περιποιημένη εμφάνιση και ευγένεια. Κι αυτό ισχύει σε κάθε είδους ραντεβού και σχέσεις. Όπως ακριβώς θα έκανες αν πήγαινες σε κάποιο ραντεβού για συνέντευξη για δουλειά ή αν ήσουν πρώτη φορά καλεσμένος σε σπίτι γνωστών σου την ίδια συνέπεια πρέπει να έχεις στην συμφωνημένη ώρα που έχετε κλείσει το ραντεβού, την ίδια προσοχή στην εμφάνιση σου πρέπει να έχεις δώσει και με την ίδια ευγένεια πρέπει να συμπεριφέρεσαι όπως όταν σε έχουν καλέσει σε ξένο χώρο για πρώτη φορά. Και όλα τα παραπάνω νομίζω φέρνουν τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις τα κάνουν πιο ρεαλιστικά και βοηθούν στην αποφυγή και πρόληψη σφαλμάτων.


Σίγουρα δεν μπορώ να καλύψω όλα τα ενδεχόμενα αλλά θα αναφέρω μερικά για περισσότερη ευκρίνεια.

Είθισται και αυτό είναι το πρέπον ο άντρας να εξασφαλίζει την ασφαλή μετακίνηση από και προς την οικεία της γυναίκας. Αλλά επειδή ζούμε στο 2024 και ο κόσμος δεν είναι ακόμα αγγελικά πλασμένος, αν πρόκειται για γνωριμίες με άτομα που συναντάτε για πρώτη φορά στη ζωή σας ποτέ μην αποκαλύπτετε τη διεύθυνση του σπιτιού σας, ακόμα κι αν ο άντρας έχει την ευγένεια να σας μεταφέρει από και προς το μέρος της οικείας σας. Για πρώτη φορά είναι εξυπνότερο να συναντηθείτε σε μέρος με κόσμο, κι αν όλα πάνε καλά και τον εμπιστεύεστε να σας συνοδεύσει σπίτι, είναι προτιμότερο να σας αφήσει σε κάποιο μέρος της ευρύτερης γειτονιάς.

Σε περίπτωση που είσαι άντρας και διαβάζεις αυτό το post είναι και θέμα διακριτικότητας να αφήνεις τη γυναίκα κάπου κοντά στην ευρύτερη γειτονιά της. Πρώτον για να νιώθει μεγαλύτερη άνεση από τα “αδιάκριτα βλέμματα της γειτονιάς”, και δεύτερον για να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια από εσένα αφού σε γνωρίζει για πρώτη φορά.

Το μέρος του ραντεβού έχει συμφωνηθεί από πριν ή τουλάχιστον η περιοχή ούτως ώστε να γνωρίζει η γυναίκα τον ενδυματολογικό κώδικα μέσα σε κάποια πλαίσια. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες ώστε να μην είναι ντυμένοι εκτός τόπου και χρόνου γιατί όπως θα έκανες σε κάποιο επαγγελματικό ραντεβού η περιποιημένη εμφάνιση δίνει πόντους και δείχνεις στον άλλον ότι τον τιμάς-εκτιμάς αφού αφιέρωσες χρόνο και προσπάθεια να δείχνεις ευπαρουσίαστος.

Και αφού όλα μέχρι εδώ έχουν πάει καλά φτάνουμε στο τέλος του ραντεβού. Κι εδώ είναι που γίνονται τα περισσότερα λάθη, από τους άντρες κυρίως...

Το πρώτο γυναικείο λάθος στο τέλος κάθε ραντεβού είναι η προσφορά ή η ίδια η κίνηση για πληρωμή. Αν υποθέσουμε πως ο άντρας είναι αυτός που σε κάλεσε σε ραντεβού σύμφωνα με το savoir vivre αυτός που έχει κάνει την πρόσκληση είναι υπεύθυνος και για την κάλυψη των εξόδων. Όπως ακριβώς δεν θα πλήρωνες για το φαγητό αν κάποιος σε έχει καλέσει στο σπίτι του για φαγητό, το ίδιο ισχύει και σε όλα τα επίσημα και επαγγελματικά γεύματα. Πάντοτε ο προσκεκλημένος είναι ο καλεσμένος που σε τιμά με την παρουσία του. Κι εσύ του δείχνεις την εκτίμηση σου (ότι τιμάς την παρουσία του) με το “κέρασμα”. Σε επίσημα και επαγγελματικά γεύματα πάντα ο υψηλόβαθμος και με μεγαλύτερο μισθό πληρώνει οπότε ακόμα και αναλογικά να το δεις συνήθως ο άντρας είναι ο υψηλόμισθος κοινωνικά. Αλλά ακόμα και αν δεν είναι, ο κάθε άντρας αποτελεί το “ισχυρό” φύλο κοινωνικά και με το να προτείνεις ή να επιμένεις να πληρώσεις δείχνεις ότι τον υποτιμάς και ακόμη χειρότερα ότι αμφισβητείς την ικανότητα του να παρέχει ή ότι είναι ισχυρός. Στην ουσία παίζεις ένα παιχνίδι εξουσίας και δύναμης με αποτέλεσμα να τον ευνουχίζεις υποσυνείδητα.

Από την άλλη όταν ο άντρας δέχεται αυτό το 50-50 δείχνει ότι αποδέχεται την ήττα του. Σε αναγνωρίζει σαν άξιο αντίπαλο και υποσυνείδητα θα αρχίσει να σε ανταγωνίζεται ή να υποσκάπτει. Όταν ο άντρας δέχεται το 50-50 δεν επενδύει τίποτα σε αυτή τη γνωριμία και τη σχέση, γιατί κάθε άντρας το μόνο που έχει να επενδύσει-ρισκάρει είναι χρήματα, για να δείξει ότι όντως διατίθεται να ξεκινήσει κάτι μαζί με μια γυναίκα. (διάβασε περισσότερα εδώ)

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι “οι γνωριμίες” αποτελούν μια αγορά (dating market) με προσφορά και ζήτηση. Κάθε ενδιαφερόμενος που συμμετέχει σε αυτή την αγορά έχει διαφορετικές μετοχές και παίρνει διαφορετικά ρίσκα. Αντικειμενικά και από ανέκαθεν οι γυναίκες, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, παίρνουν περισσότερα ρίσκα όταν βρίσκονται στην αγορά γνωριμιών-ραντεβού. Πρώτον ρισκάρουν την σωματική τους ακεραιότητα (αυτό κάνει την ίδια τους την παρουσία πολύτιμη), δεύτερον ρισκάρουν τον χρόνο τους που βιολογικά δεν έχουν αν θέλουν να αποκτήσουν παιδιά (αυτό κάνει τον χρόνο τους πιο πολύτιμο), τρίτον ρισκάρουν τη φήμη τους κλπ. Αντίθετα οι άντρες το μόνο που έχουν να ρισκάρουν είναι τα χρήματα τους. Κανένας άντρας δεν φοβάται για την σωματική του ακεραιότητα όταν πρόκειται να γνωρίσει μια γυναίκα. Κανείς δεν αισθάνεται ότι σπατάλησε χρόνο μετά τον χωρισμό, αλλά αντίθετα αυτό που συνήθως ακούς άντρες να λένε ότι μετανιώνουν είναι τα χρήματα που σπατάλησαν. Οπότε όταν μια γυναίκα στη διαδικασία των ραντεβού και της σχέσης πηγαίνει 50-50, εκείνη επενδύει τα πάντα αντίθετα εκείνος δεν παίρνει κανένα προσωπικό ρίσκο.

Το δεύτερο λάθος που συμβαίνει στο πρώτο ραντεβού, κυρίως από άντρες, είναι η απόπειρα φυσικής επαφής. Καθώς πολλοί άντρες όταν κερνάνε θαρρούν πως έχουν εισιτήριο εισόδου για το σώμα σου (γι' αυτό το λόγο οι γυναίκες επιλέγουν να πληρώνουν, σαν μια απόπειρα αυτοπροστασίας). Και όλα αυτά πολλές φορές με παντελή έλλειψη ανάπτυξης εγγύτητας και εξοικείωσης. Είναι αυτό που ανέφερα στην αρχή. Όπως ακριβώς σε ξένο σπίτι και χώρο δεν θα βγάλεις ξαφνικά τα ρούχα σου και τα παπούτσια σου, δεν θα βάλεις τα πόδια σου στο τραπέζι και δεν θα ξαπλώσεις να κοιμηθείς στον καναπέ, αλλά θα είσαι ευγενικός και θα το σέβεσαι, με την ίδια ευγένεια και σεβασμό πρέπει να φέρεσαι όταν προσπαθείς να εισέλθεις στον προσωπικό χώρο ενός ατόμου που γνωρίζεις για πρώτη φορά. Μήπως η υπερβολική διαχυτικότητα δείχνει έλλειψη σεβασμού και ευγένειας; Μήπως και η έλλειψη φυσικής επαφής δείχνει έλλειψη ρομαντικού ενδιαφέροντος με αποτέλεσμα να αφήσει το τέλος της βραδιάς με 2 τεράστια ερωτηματικά;

Το κλειδί στο παραπάνω είναι η ανάπτυξη οικειότητας και εγγύτητας μέσα από τον ρομαντισμό και το φλερτ, πράγμα που θα οδηγήσει στην δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την διερεύνηση φυσικής επαφής. Αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες και έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη στιγμή για το πρώτο φιλί, ένας καλός κανόνας να ληφθεί υπόψη είναι το 90-10% ούτως ώστε να δίνεται το περιθώριο στη γυναίκα να αρνηθεί. Αν έχεις διανύσει το 90% της απόστασης που σας χωρίζει για να την φιλήσεις, δώστης το 10% περιθώριο να ανταποκριθεί ή να τραβηχτεί, γιατί μπορεί να μην αισθάνεται την ίδια έλξη και να έχεις κρίνει λάθος την όλη κατάσταση.

Όπως ανέφερα αρχικά υπάρχουν 3 διαφορετικά επίπεδα έλξης και γνωριμίας αν θέλετε με έναν άλλον άνθρωπο. Κάθε ένα επίπεδο χρειάζεται κάποιον χρόνο για γνωριμία και εξοικείωση. Κάθε άνθρωπος έχει αναπτυγμένο το κάθε επίπεδο σε διαφορετικό βαθμό και αισθάνεται πιο άνετα σε διαφορετικό χρόνο σε σχέση με κάποιο άλλο. Έτσι ένας άνθρωπος μπορεί να εξοικειώνεται γρήγορα με την φυσική επαφή αλλά όχι με την ρομαντική επαφή. Σε κάποιον άλλον μπορεί να του παίρνει χρόνο να εξοικειωθεί εγκεφαλικά με κάποιον άλλον, αλλά να έχει εξοικειωθεί γρηγορότερα συναισθηματικά. Επίσης όλοι οι άνθρωποι δεν συνδέονται με όλους και στα 3 επίπεδα όταν συνάπτουν σχέσεις. Επιπλέον κάθε άνθρωπος βρίσκει σημαντικό άλλο επίπεδο έλξης. Καθώς κυρίως οι άντρες αναπτύσσουν οικειότητα μέσω της φυσικής επαφής, αντίθετα οι γυναίκες νιώθουν άνεση με τη φυσική επαφή όταν έχουν αναπτύξει ρομαντική έλξη και εξοικείωση. Επιπλέον στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την φυσική επαφή ως μια απόπειρα να νιώσουν συναισθηματική οικειότητα-αγάπη, χωρίς να αναπτύσσουν στην πραγματικότητα ρομαντική έλξη. Και τότε είναι που όλα αρχίζουν να πάνε στραβά.

Πως μπορούμε να αποφύγουμε όμως την αναπαραγωγή αυτής της κατάστασης και να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας για τη δημιουργία υγιών σχέσεων στο μέλλον;

Μια καλή λύση θα ήταν η “σεξουαλική εγκράτεια” ώστε οι άντρες να μην έχουν πρόσβαση στο σεξ αν πρώτα δεν έχουν επενδύσει συναισθηματικά σε έναν άνθρωπο. Πράγμα που στην πραγματικότητα δε γίνεται, γιατί για αυτό το λόγο έχει μεριμνήσει και στηρίζεται όλη η βιομηχανία του σεξ και της πορνογραφίας. Οι άντρες βιολογικά έχουν ανάγκη το σεξ. Αν αύριο ξαφνικά σταματούσε η πρόσβαση σε σεξουαλικό περιεχόμενο, είτε σε φυσικό είτε σε ψηφιακό επίπεδο, θα αναπτύσσονταν τα εγκλήματα βίας κατά των γυναικών και οι βιασμοί. Δεν είναι τυχαία η σεξουαλική εργασία το αρχαιότερο επάγγελμα. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως μόνο οι άντρες είναι εθισμένοι στην φυσική επαφή και την αναζητούν. Καθώς εξαιτίας της πορνογραφίας και του κινηματογράφου έχει αλλοιωθεί ο τρόπος σκέψης μας και η συμπεριφορά μας γύρω από τη φυσική επαφή. Γιατί κάθε άλλο από φυσιολογικό είναι να αισθάνεσαι οικεία σε κάθε παραβίαση του προσωπικού σου χώρου από αγνώστους, ακόμα κι αν υπάρχει φυσική έλξη. Έχουμε χάσει και ξεχάσει την έννοια των ορίων.

Ίσως και επειδή σαν λαός είμαστε άνετοι και “εξοικειωμένοι” με την φυσική επαφή ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς. Αφού είναι μέρος της κουλτούρας μας να αγκαλιάζουμε και να φιλάμε τον άλλον όταν χαιρετηθούμε, να έχουμε αναπτύξει “χαλαρότερα” όρια προσωπικού χώρου, αλλά δεν ισχύει αυτό για όλους τους ανθρώπους καθώς δεν ισχύει και για όλους τους πολιτισμούς. Οπότε αυτή η φυσική άνεση της ξεπέρασης των ορίων, δεν αποτελεί ανθρώπινο γνώρισμα, αφού δεν συναντάται σε όλους τους ανθρώπους παγκοσμίως. Αν σκεφτείτε πως στα παιδιά αποτελεί πια μέρος εκπαίδευσης η έννοια των ορίων και του προσωπικού χώρου, για πρόληψη και αποφυγή ανεπιθύμητης επαφής από ενηλίκους, και την ιδιαίτερη σημασία που όλοι δίνουμε στην πρώτη μας φορά-ερωτική επαφή, είναι φανερό ότι όλοι μας έχουμε αναπτυγμένη την ιδέα του προσωπικού χώρου και των ορίων για το σώμα μας. Καθώς αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχε καν στην αντίληψη μας η ιδέα και έννοια του βιασμού-παραβίασης προσωπικού χώρου.

Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εξαιτίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των dating apps είναι η αντίληψη πως the grass is always greener on the other side. Δηλαδή εξαιτίας των πολλών επιλογών, δεν επενδύουμε χρόνο σε ανθρώπους γιατί πιστεύουμε πως υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος, με αποτέλεσμα να μπαίνεις σε έναν αέναο κύκλο γνωριμιών που δεν καταλήγει πουθενά. Δεν μπορείς και δεν χρειάζεται να γνωρίσεις όλους τους ανθρώπους του κόσμου για να πάρεις μια απόφαση ή να καταλήξεις κάπου. Αντίθετα αυτή η πλασματική “υπερπροσφορά” προκαλεί κόπωση αποφάσεων. Έτσι αντί το ραντεβού να αποτελεί μια συναρπαστική εμπειρία καταλήγει σε καταναγκαστικό έργο αφού έχει χάσει τη μαγεία του. Γιατί όσο επαναλαμβάνεις την ίδια διαδικασία κάπου καταντάει βαρετή και μονότονη. Όπως μπορεί να έχεις ακούσει από πολλούς ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν εφαρμογές γνωριμιών για hook ups, αυτές οι εμπειρίες από ένα σημείο και μετά σε αφήνουν κενό γιατί τους λείπει η ουσία.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την ανάπτυξη υγιών σχέσεων είναι η αναγνώριση των δικών σου ορίων και η αποτελεσματική επικοινωνία αυτών. Δηλαδή αν εσύ θεωρείς πως οποιαδήποτε φυσική επαφή πρέπει να αναπτύσσεται και να γίνεται μέσα στα πλαίσια σχέσης το να βγαίνεις ραντεβού και να επιτρέπεις φυσική επαφή ή συζήτηση ερωτικού περιεχομένου αμέσως δίνεις το μήνυμα πως κάτι τέτοιο είναι επιτρεπτό ακόμα κι αν δεν έχει καθοριστεί σχέση.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος να συμπεριφερθείς σε κάποιον με τον οποίο δεν έχετε ακόμα ξεκαθαρίσει ότι είστε σε σχέση είναι ο σεβασμός. Με βάση τα παραπάνω ο σεβασμός “προσωπικού χώρου”. Δηλαδή μη δίνεις πρόσβαση και ιδιαίτερη “μεταχείριση συντρόφου” όταν ο άλλος δεν αποτελεί ακόμα το/τη σύντροφο σου. Όταν γίνει ξεκάθαρη η έννοια των ορίων και η πετυχημένη εφαρμογή τους τότε κανείς άνθρωπος δεν θα λαμβάνει ειδική μεταχείριση και εξοικείωση, εγγύτητα με κάποιον άλλον γιατί δεν θα το έχει κερδίσει-αξίζει αφού δεν βρίσκεται στα πλαίσια λήψης αυτής της μεταχείρισης.

Νομίζουμε πως είναι φυσιολογικό η σεξουαλική έλξη να καταλήγει σε φυσική επαφή. Σε σημείο που ακούς άτομα να νομίζουν πως δεν είναι “σεξουαλικά” ή ο όρος που χρησιμοποιείται για να τα περιγράψει είναι ντεμισεξουαλικά. Στην πραγματικότητα από τη φύση μας είμαστε ντεμισεξουαλικοί δηλαδή δεν βιώνουμε πρωταρχική σεξουαλική έλξη παρά μόνο από την εμφάνιση. Έχουμε γίνει “υπερσεξουαλικοί” γιατί έχουμε σεξουαλικοποιήσει το γυναικείο ή αντρικό σώμα. Όταν ο εγκέφαλος διεγείρεται από μια κατάσταση-εικόνα-φαντασίωση για μεγάλο διάστημα κάποια στιγμή παύει να τον διεγείρει με αποτέλεσμα να χρειάζεται κάτι έξτρα και πάει λέγοντας. Αυτό δημιουργεί τα φετίχ και τις μη φυσιολογικές προσδοκίες-φαντασιώσεις για να δημιουργήσουν σεξουαλική έλξη.

Όπως ανέφερα αρχικά ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι έχουμε 3 επίπεδα έλξης. Οπότε όταν επικρατεί το “κατώτερο” επίπεδο έλξης σαν το στάνταρ και φυσιολογικό μέτρο ένδειξης έλξης, τότε καταλαβαίνουμε ότι στην ουσία παρομοιάζουμε τους εαυτούς μας με ζώα αφού δεν έχουμε ξεφύγει από την “άγρια”-ζωική μας φύση, αλλά συνεχίζουμε να ελεγχόμαστε και να καθοριζόμαστε από αυτή. Αν εξετάσουμε τα πράγματα ενεργειακά, αυτή η έντονη σεξουαλική διέγερση που προκύπτει από την εξωτερική εμφάνιση και επιθυμία για σαρκική επαφή, δημιουργεί μια χαοτική και αποκρουστική ενεργειακή ατμόσφαιρα αφού αυτές οι επιθυμίες γεννιούνται από λαγνεία που δεν αποτελεί άδικα ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Στην ουσία ότι γίνεται επιφανειακά χωρίς συναίσθημα σε πνευματικό επίπεδο κατακρίνεται. Γιατί αυτή η ανταλλαγή ενέργειας δεν είναι “καθαρή”.

Ίσως ένα τελευταίο και πρώτο βήμα είναι ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας “σχέση” τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή σε κοινωνικό επίπεδο έχει χαθεί η σημασία και η αξία της δημιουργίας σχέσεων και ισχυρών δεσμών, γιατί θαυμάζουμε και κυνηγάμε την ανεξαρτησία. Τα πάντα όμως στο σύμπαν υπάρχουν γιατί βρίσκονται “σε σχέση”-εξαρτώνται από κάτι άλλο. Τα πάντα είναι αλληλοεξαρτώμενα και αλληλένδετα. Η ίδια η ζωή δεν μπορεί να υπάρξει και να δημιουργηθεί αν δύο διαφορετικές ενέργειες δεν έρθουν σε επαφή. Έτσι κάθε γυναίκα που ανακηρύσσει-διεκδικεί-διατηρεί την ανεξαρτησία της δείχνει στην ουσία πως δεν χρειάζεται έναν άντρα να βασιστεί. Κάθε άντρας που αναζητά την διατήρηση της ανεξαρτησίας του δείχνει πως δεν είναι αξιόπιστος. Έτσι έχουμε δύο ανθρώπους που αντί να έλκονται απωθούνται με σκοπό να διατηρήσουν την “αυτονομία”-ατομικότητα τους. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορούν να το κάνουν και μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης, γιατί στη σχέση δεν γίνεται μια συγχώνευση ενεργειών αλλά μια “συμπλήρωση”. Η κάθε διαφορετική ενέργεια είναι απαραίτητη για την δημιουργία μιας υγιούς σχέσης.