Το θέμα είναι σε ποια από αυτές τις δύο πραγματικότητες θες να λάβεις μέρος; Σε αυτή που δημιουργείται μέσα από μια προαποφασισμένη, μελετημένη, και στρατηγική κατεύθυνση από τους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας, που θέλουν να διατηρήσουν πάση θυσία τον έλεγχο τους και τη θέση τους πάνω στον πλανήτη, ή σε αυτή που θέλει να εκφραστεί μέσα από τα βάθη της ψυχής σου;


Στην ουσία κάθε μέρα κάνεις μια επιλογή με τις αποφάσεις σου, γιατί η δύναμη βρίσκεται στην πραγματικότητα στο χέρι σου. Πως ακριβώς νομίζεις πως οι άνθρωποι παίρνουν εξουσία ή βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας ή παρουσιάζονται κατά κάποιο τρόπο κοινωνικά “ανώτεροι”; Όταν εσύ τους παραχωρείς την προσοχή και δύναμη σου ή τα χρήματα και την ενέργεια σου. Αν οι Καρντάσιανς δεν είχαν τόσους ανθρώπους να τις παρακολουθεί και να ξοδεύει τα χρήματα του στα προϊόντα τους θα ήταν αυτές που είναι σήμερα; Αν ξαφνικά έχαναν μέχρι και τον τελευταίο ακόλουθο, μέχρι και τον τελευταίο αγοραστή των προϊόντων τους, αυτόματα θα έχαναν την δύναμη, επιρροή και τα χρήματα τους. Το ίδιο ισχύει και σε κάθε άλλη περίπτωση είτε αυτό ονομάζεται θρησκεία, κυβέρνηση, είτε μελλοντική πραγματικότητα.


Κάθε “πραγματικότητα” που δεν έχει κοινό-ακόλουθους-οπαδούς-πιστούς, αυτόματα δεν έχει καμία δύναμη και χάνει κάθε επιρροή. Κάθε “πραγματικότητα” ή άνθρωπος που δεν έχει ενέργεια και χρήματα δεν μπορεί να ευσταθεί. Άρα σε ότι δε δίνεις την προσοχή ενέργεια και χρήματα σου αυτόματα το αποδυναμώνεις, αυτόματα το μηδενίζεις. Παρουσιάζεται αχρείαστο άρα παύει να υπάρχει. Άρα κάθε φορά που δε θες να βαδίζεις προς μια δυσάρεστη κατεύθυνση για τον εαυτό σου και για όλο τον κόσμο, απλά πάρε την προσοχή σου από αυτή.


Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για όλους τους ανθρώπους με χρήματα και εξουσία γιατί εσφαλμένα τους την παραχωρούμε. Κάθε άνθρωπος όμως που βρίσκεται στα χέρια του με δύναμη και εξουσία εσφαλμένα πιστεύει πως μπορεί να εξουσιάζει. Ποιανού όμως είναι η δύναμη αρχικά; Γιατί οι άνθρωποι με δύναμη και εξουσία πιστεύουν πως έχουν δύναμη και εξουσία, όταν στην πραγματικότητα δεν τους ανήκει, αλλά κάποιος άλλος τους την έχει παραχωρήσει; Αυτός ο άλλος που έχει πειστεί πως μπορεί να εξουσιαστεί από τον εαυτό του εξωτερικά μέσω κάποιου άλλου.


Υπάρχει μια πολύ ωραία λέξη στα αρχαία ελληνικά η λέξη αὐτοκράτωρ. Αυτοκράτορας είναι αυτός που είναι κύριος του εαυτού του, ελεύθερος και αυτεξούσιος. Στον μεσαίωνα ήταν η υψηλότερη μοναρχική τιμή και αξία. Εσύ πιστεύεις σήμερα μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα, τόσα χρόνια μετά, που δεν χρησιμοποιούμε τίτλους αλλά έχουμε καθιερώσει την ελευθερία σαν κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα, είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου; Όταν η ελευθερία συνεπάγεται ανεξαρτησία αυτό αυτόματα σημαίνει πως δεν είσαι υποκείμενο στην εξουσία κάποιου άλλου. Όταν η κυβέρνηση στα χαρτιά συντελείται για υπηρεσία προς τους πολίτες αλλά τελικά εξουσιάζει, γιατί κάποιος που κυβερνά δεν μπορεί ταυτόχρονα να υπηρετεί, αυτό αυτόματα δε σημαίνει πως πάει αντίθετα στο θεμελιώδη δικαίωμα σου στην ελευθερία και ανεξαρτησία; Στο σύστημα υπάρχουν παντού τρύπες και παραθυράκια. Άρα μόνο όταν δεν λαμβάνεις μέρος σε αυτό παίρνεις τη δύναμη σου πίσω και αφαιρείς τη δύναμη από το σύστημα που σκοπό είχε να σε υπηρετεί. Ένας υπηρέτης ποτέ δεν μπορεί να εξουσιάζει αλλά μόνο να υπηρετεί.


Ο υπηρέτης-κυβέρνηση ακολουθεί τις εντολές του ανώτερου του-λαού-εργοδότη. Όταν ο υπηρέτης δεν υπακούει αυτόματα χάνει την δουλειά του ή τιμωρείται. Ο υπηρέτης ποτέ δεν μπορεί να αποφασίζει για το αφεντικό του και να του ελέγχει ή καθορίζει τη ζωή. Γιατί ο υπηρέτης δεν έχει αυτονομία ή εξουσία πάνω σε κάποιον άλλον-στο αφεντικό του.


Κατά τον ίδιο τρόπο η artificial πραγματικότητα που θέλουν να δημιουργήσουν για το μέλλον όλων των ανθρώπων στον πλανήτη δεν μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς τη συγκατάθεση και συμμετοχή σου. Ο πλανήτης και η πραγματικότητα απαρτίζεται από εσένα, εποικίζεται από εσένα. Αν σταματήσεις να λαμβάνεις μέρος σε όλες τις επιλογές που φέρνουν πιο κοντά την πραγματικότητα που άλλοι έχουν οραματιστεί για τον πλανήτη, σταματάς να την συνδημιουργείς με εκείνους και να την δημιουργείς για εκείνους. Αλλά και να την εποικίζεις! Ένας βασιλιάς χωρίς υπηκόους δεν έχει καμία δύναμη. Όπως ακριβώς κανένα trend δεν θα ήταν trend αν δεν είχε ανθρώπους να το θαυμάζουν, να το χρησιμοποιούν, και άρα να το φέρνουν στην φυσική πραγματικότητα και καθημερινότητα μας. Όπως ακριβώς κανένα τραγούδι ή τραγουδιστής δεν θα ήταν επιτυχία αν δεν το άκουγε ο κόσμος. Κανένα κινητό ή εταιρεία δεν θα υπήρχε αν δεν αποθεώνονταν από τους φανατικούς της τεχνολογίας κλπ.


Καμία πραγματικότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς τη συμμετοχή σου. Αν δε σου αρέσει το μέλλον που ετοιμάζουν διάλεξε το δικό σου. Κράτα καλά και σταθερά την ιδανική εικόνα του μέλλοντος που θες να βιώνεις στην καρδιά σου και ότι δεν βρίσκεται σύμφωνo με αυτή σταμάτα να του δίνεις την προσοχή σου, την ενέργεια σου, τα χρήματα σου, την παρουσία σου μέχρι να πάψει να υπάρχει καν σαν πιθανότητα.


Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι χωρίς τη συγκατάθεση σου, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει, κανείς δεν μπορεί να εξουσιάσει, κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για εσένα και το μέλλον σου αν δεν του παραχωρήσεις τη δύναμη, εξουσία και χρήματα να το κάνει. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε εξουσιάσει. Η ανώτερη αρχή και εξουσία είναι ο Θεός. Ότι πάει αντίθετα στο δικαίωμα σου στη ζωή και άρα ελευθερία αντιτίθεται στο Θεό. Γεννιόμαστε ελεύθεροι με ελεύθερη βούληση. Όποιος προσπαθεί να σε διαβάλλει δεν ονομάζεται τυχαία διάβολος. Γιατί προσπαθεί με έντεχνο τρόπο είτε να επηρεάσει την ελευθερία σου είτε να σε “πάρει με το μέρος του”. Οπότε να ασπαστείς τα πιστεύω του και να αποκτήσεις ελευθερία όπως την ορίζει εκείνος. Άλλες ελευθερίες έχει ένας πνευματικά αναπτυγμένος άνθρωπος, άλλες ελευθερίες έχει ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, άλλες ελευθερίες έχει ένας άνθρωπος σε κομουνιστικό καθεστώς. Η ελευθερία δεν αλλάζει μονάχα η αντίληψη που έχει για αυτή.


Κατά τον ίδιο τρόπο διαφορετική θα ήταν η ζωή σου αν ζούσες στον κόσμο στην ταινία της Barbie, διαφορετική αν ζούσες στο walking dead, διαφορετική αν ζούσες σε ταινία της Marvel ή σε κάθε άλλη φανταστική πραγματικότητα σειράς ή ταινίας που παρουσιάζει τη ζωή και τον κόσμο διαφορετικά από τον δικό μας.


Όλοι μαζί συνδημιουργούμε το μέλλον με τα πιστεύω μας, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Όλοι μαζί οδηγούμαστε σε μια πραγματικότητα που είτε θα είναι ο επίγειος παράδεισος είτε μια αβάσταχτη κόλαση. Οι άνθρωποι είμαστε προσαρμοστικά όντα με έντονο το αίσθημα της επιβίωσης. Μπορούμε να επιβιώσουμε ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Αλλά γιατί να επιλέξουμε να το κάνουμε επειδή μπορούμε; Γιατί να επιλέξεις τη δυστυχία όταν θα μπορούσες να επιλέξεις την ευτυχία; Γιατί να επιλέξεις τον περιορισμό όταν θα μπορούσες να επιλέξεις την ελευθερία; Γιατί να επιλέξεις την έλλειψη όταν θα μπορούσες να επιλέξεις την αφθονία;