“Πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τις επιχειρήσεις και την ανεύρεση εργασίας διαφορετικά” άκουσα. Κι αυτό είναι άλλο ένα post που σκοπό έχει να μας κάνει να αμφισβητήσουμε όσα νομίζαμε ότι γνωρίζουμε και να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική.

Στην πραγματικότητα εσύ (κάθε υπάλληλος) είσαι επενδυτής της επιχείρησης. Αφού αφιερώνεις τον χρόνο και την ενέργεια σου βοηθώντας την να λειτουργεί και να ευδοκιμεί. Γιατί λοιπόν και με ποια κριτήρια θα επιλέξεις μια επιχείρηση αφιερώνοντας ένα μέρος της ζωής σου σε αυτή;

Στην πραγματικότητα ο μισθός είναι ανταμοιβή. Μια ανταμοιβή της συνεισφοράς σου σε αυτό το έργο. Η αμοιβή σου ανταποκρίνεται στην συνεισφορά σου;

Για να καταλάβεις αυτή τη νέα οπτική των πραγμάτων σκέψου πως θα ήταν να δούλευες σε μια μη κερδοσκοπική επιχείρηση ή να έκανες εθελοντική εργασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις αφιερώνεις τον χρόνο σου σε ένα σκοπό που θα επωφελήσει ένα μεγαλύτερο σύνολο πληθυσμού.

Το ίδιο ισχύει και με τις επιχειρήσεις μόνο που σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να εξετάσεις πως επωφελείται ο γενικός πληθυσμός από την ύπαρξη αυτής της επιχείρησης. Επιπλέον πως βοηθάς εσύ τους ιδιοκτήτες της. Και κατ' επέκταση πως οι ιδιοκτήτες συνεισφέρουν ή επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά με την επιχείρηση τους το γενικό πληθυσμό. Αξίζουν να επενδύσεις σε αυτούς;

Μέχρι στιγμής λειτουργούσαμε με το αντίθετο σκεπτικό και οι επιχειρήσεις είχαν το πάνω χέρι της επιλογής “επενδυτών”. Ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό! Γιατί αν είσαι μπαταρία τουλάχιστον αξιοποίησε την ενέργεια σου σωστά! Χωρίς ενέργεια δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα. Άρα εσύ έχεις το πάνω χέρι.

Κάθε μέρα ξυπνάς με ένα Χ% ενέργεια. Σαν το κινητό σου αν η μπαταρία του είναι διαθέσιμη για περιορισμένο χρόνο δε θα επέλεγες τις δραστηριότητες σου σε αυτό με σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της μέρας σου; Αν έχεις να κάνεις σημαντικά τηλεφωνήματα ή χρειάζεσαι το κινητό σου για χρήση GPS, θα περνούσες τον χρόνο σου σπαταλώντας την μπαταρία του βλέποντας βίντεο στο YouTube;

Κατά τον ίδιο τρόπο εσύ είσαι σε θέση να επιλέξεις πως και που θα διαθέσεις την δική σου ενέργεια. Αν σας είναι δύσκολο να καταλάβετε αυτήν την αναλογία τότε σκεφτείτε πως θα ήταν να δουλεύετε για τη μαφία. Το να δουλεύεις για τη μαφία θεωρείται “κακό” γιατί στην ουσία βοηθάς το έγκλημα. Είσαι συνένοχος και συμμέτοχος σε μια εγκληματική επιχείρηση και η ίδια σου η παρουσία την βοηθά να συνεχίσει τις παράνομες δραστηριότητες της. Άρα ο λόγος ύπαρξης σου διοχετεύεται στην διατήρηση του εγκλήματος. Η κάθε μαφία όμως αν δεν είχε μέλη-εργαζόμενους-επενδυτές δεν θα υπήρχε. Δεν θα τη βοηθούσες να αποκτήσει περισσότερη δύναμη, εξουσία και χρήματα αν δεν ήσουν μέρος της.

Το ίδιο ισχύει και με την κάθε επιχείρηση και εργοδότη. Στην ουσία κάθε εργοδότης παρέχει κατά κάποιο τρόπο ένα σκοπό στην κοινωνία και σε κάθε εργαζόμενο που είναι μέλος της επιχείρησης του. Αν δεις τη ζωή σου σαν έργο, σαν μια αφιέρωση του χρόνου και ενέργειας σου σε ένα σκοπό που στο τέλος θα έχει ένα αποτέλεσμα, τι αποτέλεσμα θα ήθελες να χτίσεις και να έχεις σαν έργο ζωής; Πες πως έχτιζες ένα σπίτι και αυτό ήταν το έργο ζωής σου... Δε θα ήθελες να έχει χτιστεί από τα καλύτερα και ανθεκτικότερα υλικά με σκοπό να έχει διάρκεια στο χρόνο, παρά να χτίσεις ένα κάστρο στην άμμο όπου μετά από ένα κύμα όλος σου ο κόπος και προσπάθεια μέσα σε μια στιγμή μπορούν να παρασυρθούν από τη θάλασσα;

Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει (ή αρχίζει να αλλάζει) έτσι κι αλλιώς η αγοραστική μας συμπεριφορά, επιλέγοντας να υποστηρίζουμε μικρές επιχειρήσεις αντί για πολυεθνικές. Στην ουσία με το να επιλέγεις να επενδύσεις σε μια επιχείρηση είτε χρηματικά (σαν καταναλωτής) είτε ενεργειακά (σαν υπάλληλος) είναι το ίδιο πράγμα. Την βοηθάς να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί ή απλά να διατηρηθεί. Γιατί λοιπόν να επιλέξεις να βοηθήσεις την οποιαδήποτε επιχείρηση; Άλλοι πάλι επειδή ακριβώς δεν βρίσκουν μια αξιόλογη επιχείρηση να επενδύσουν τον χρόνο, την ενέργεια τους και να αφιερώσουν την ζωή τους με σκοπό να την βοηθήσουν να πετύχει, επιλέγουν να επενδύσουν στον εαυτό τους γίνοντας οι ίδιοι επιχειρηματίες.

Οι εργασιακές σχέσεις του μέλλοντος δε βασίζονται στα χρήματα αλλά στην προσφορά. Ας πούμε ότι έχουμε λύσει τις βιοποριστικές μας ανάγκες. Τα χρήματα ή οποιαδήποτε ένδειξη “στήριξης” θα γίνεται με γνώμονα την συνεισφορά και την αγάπη. Με τον ίδιο τρόπο που τα πράγματα ή το φαγητό που φτιάχνεται με αγάπη έχει μεγαλύτερη αξία σε σχέση με όσα δημιουργούνται με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Στο μέλλον η αγάπη θα ανταμείβεται ενώ όσες επιχειρήσεις προσπαθούν απλά να πετύχουν για την επιτυχία και τα χρήματα θα αποτυγχάνουν παταγωδώς. Γι' αυτό είναι σημαντικό οι επιχειρήσεις που στηρίζεις σαν υπάλληλος να πηγάζουν από την αγάπη και το πάθος σου για την όποια επιχείρηση, με σκοπό την υπηρεσία και προσφορά και όχι το κέρδος. Γιατί μην ξεχνάς εσύ είσαι ο επενδυτής και χωρίς εσένα η επιχείρηση δε θα ήταν πετυχημένη.

Όλοι οι συντελεστές μιας επιχείρησης είναι σαν τα υλικά μιας σούπας, τα οποία πρέπει να δουλεύουν και να λειτουργούν με αρμονία μεταξύ τους για να βγει το σωστό αποτέλεσμα. Όλοι μαζί, ο καθένας ξεχωριστά σε πνευματικό επίπεδο δημιουργείτε ενεργειακά την εύρυθμη λειτουργία αυτής της επιχείρησης είτε είναι φούρνος, είτε κατάστημα ρούχων, είτε λογιστικό γραφείο. Όπως κάθε συστατικό στη σούπα όσο ασήμαντο ή σημαντικό κι αν είναι αν έλειπε από το μίγμα θα είχε διαφορετικό αποτέλεσμα, έτσι αν ένας συντελεστής της επιχείρησης αν αυτό που κάνει δεν το απολαμβάνει η συνταγή θα χαλάσει.

Για να το θέσω πιο απλά όλοι είμαστε κομμάτια παζλ, ένα κομμάτι αρκεί να λείπει και η εικόνα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Οι επιχειρηματίες όμως όλα αυτά τα χρόνια συμπεριφέρονταν σαν να είμαστε αναλώσιμοι, χωρίς να αναγνωρίζουν την αξία και την προσφορά του κάθε κομματιού παζλ ξεχωριστά, όσο σημαντική ή ασήμαντη κι αν ήταν φαινομενικά η προσφορά του στον σχηματισμό της γενικής εικόνας. Σαν παιδιά έπαιζαν με τα κομμάτια παζλ τοποθετώντας τα όπου τους άρεσε, κι αν έλειπε ένα προσπαθούσαν να το αντικαταστήσουν με κάποιο άλλο από τα κομμάτια που φαινόταν να ταιριάζει στο συγκεκριμένο σημείο. Και το χειρότερο; Μας είχαν κάνει να πιστεύουμε πως αν δεν προσαρμοστείς στη θέση που σε βάζουν μπορούν να βρουν οποιοδήποτε άλλο κομμάτι και να το ταιριάξουν στη θέση σου. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει στο παζλ. Τότε γιατί είχαμε πιστέψει και επιτρέψει να γίνεται στους εαυτούς μας και να μας συμπεριφέρονται σαν ρομπότ που έχουμε βγει από το ίδιο εργοστάσιο παραγωγής με μοναδικό σκοπό να προσφέρουμε εργασία για να βγάζουν κέρδος; Αφού ο δικός σου κόπος παρουσία και ύπαρξη έχει αποτέλεσμα το κέρδος πως είναι δυνατόν να μας είχαν κάνει να πιστεύουμε πως τη δύναμη την είχαν οι εργοδότες;