Νομίζουμε ζούμε τη ζωή μας κάνοντας ότι κρίνουμε απαραίτητο για να επιβιώσουμε αλλά με τι κόστος; Με τι κόστος ζεις καθημερινά όταν τελικά οι πράξεις σου για την επιβίωση αφαιρούν την ίδια σου τη ζωή; Μα πως είναι δυνατόν εγώ ο ίδιος να αφαιρώ με τις πράξεις μου την ίδια μου τη ζωή θα σκεφτείς, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που νομίζεις ότι κάνεις είναι να παρέχεις ότι καλύτερο μπορείς στον εαυτό σου για να ζεις ικανοποιητικά. Ζεις όμως ικανοποιητικά; Κρίνοντας όχι με τα ανθρώπινα δεδομένα μιας “φυσιολογικής” ζωής, αλλά με τα δεδομένα της ψυχής σου και του ανώτερου εαυτού σου. Γιατί τι ακριβώς νομίζεις ότι κάνεις κάθε φορά που πας ενάντια στα θέλω της ψυχής σου για την “επιβίωση”; Την απαρνιέσαι! Απαρνιέσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Πουλάς την ψυχή σου, στην ουσία πουλάς τον εαυτό σου για χρήματα.

Εδώ ήρθαμε να ζούμε ελεύθερα χαρούμενοι. Η ζωή συμβαίνει για εμάς! Η ζωή συμβαίνει για εσένα! Ναι, για σένα συμβαίνει η ζωή. Πως νομίζεις ότι ανταποδίδεις για το δώρο που σου δόθηκε, όταν δεν εκτιμάς το ίδιο το δώρο; Όταν έχεις πιστέψει και συνεχίζεις να πιστεύεις πως βρίσκεσαι εδώ απλά για να επιβιώνεις, όπως μπορείς, αδιαφορώντας για τα θέλω της ψυχής σου, του ίδιου σου του λόγου που βρίσκεσαι εδώ.

Δυστυχώς έχουμε βρεθεί και θα βρισκόμαστε στη θέση να κάνουμε μια επιλογή. Να επιλέγουμε τον εαυτό μας ή να πηγαίνουμε εναντίον του. Κάθε φορά που καταβάθος ξέρεις ότι επιλέγεις να κάνεις κάτι που στην πραγματικότητα δε θες πας αντίθετα στον εαυτό σου. Η ζωή και η καθημερινότητα μας έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που καθημερινά σου δίνει ευκαιρίες να διαλέξεις σωστά. Κάθε φορά που πας εναντίον σου πας εναντίον και όλης της ανθρωπότητας. Γιατί κάθε φορά που δε συνειδητοποιείς ότι και τι αξίζεις, συνεχίζεις να είσαι ένας καλοδουλεμένος τροχός της αμάξης του συστήματος που λέμε “πολιτισμένη κοινωνία”. Τι είναι όμως ο πολιτισμός;

Όταν μιλάμε για πολιτισμό εννοούμε το σύνολο ιδιοτήτων που συμβάλει στην ευδαιμονία μια ομάδας ανθρώπων ή ας πούμε της ανθρωπότητας. Όταν μιλάμε για πολιτισμό μιλάμε για εξέλιξη. Για ποια εξέλιξη όμως μιλάμε ακριβώς όταν όπως παλιότερα έτσι και τώρα κάνεις πράγματα ενάντια στη θέληση σου; Παλιά ο “πολιτισμός” στηριζόταν στη δουλεία για να αναπτυχθεί μια κοινωνία. Άνθρωποι “δούλευαν” παρά τη θέληση τους εξαιτίας της κοινωνικής τους θέσης που δεν τους επέτρεπε να κάνουν και διαφορετικά. Έπειτα ας πούμε ξαφνικά ότι συνειδητοποίησαν πως αυτό που συμβαίνει δεν είναι σωστό και επαναστάτησαν. Και η δουλεία έγινε δουλειά επιτρέποντας στους ανθρώπους να κάνουν δουλειές που δεν επιθυμούν για την επιβίωση τους έναντι αμοιβής. Στους ανθρώπους της σημερινής κοινωνίας πότε θα έρθει η ίδια συνειδητοποίηση πως ξεγελάστηκαν και συνεχίζουν να είναι “δούλοι” του συστήματος, μισθωτοί πλέον για χάρη του “σύγχρονου πολιτισμού”. Γιατί συνεχίζω να μην βλέπω κανένα πολιτισμό όταν εκείνος στην ουσία είναι υπεύθυνος για την ευδαιμονία όλων των ανθρώπων. Όταν όλοι οι άνθρωποι δεν είναι χαρούμενοι πως μιλάμε για πολιτισμό; Με τι κόστος λοιπόν συμβάλετε στην ανάπτυξη του πολιτισμού; Γιατί θυσιάζετε την ίδια σας τη ζωή σε σκοπούς που δεν αξίζουν; Οι σκοποί που αξίζουν για τον καθένα προσωπικά το γνωρίζει βαθιά μέσα του πως δε πρόκειται για θυσία αλλά για προσφορά του χρόνου-ενέργειας του και της ίδιας του της ζωής. Αν δεν νιώθεις ότι συμβάλεις και προσφέρεις με τον ίδιο τρόπο δανείζοντας το χρόνο σου σε σκοπούς, επιχειρήσεις, σχέσεις, καταστάσεις τότε να είσαι σίγουρος ότι πουλάς τον εαυτό σου πολύ φθηνά για λίγα χρήματα ή στο βωμό του χρήματος αφού είσαι μονάχα ένα γρανάζι για να κάνουν bank αυτοί που έκαναν πάντα!

Do Less, Be More

Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Όχι να κάνεις, αλλά να γίνεις μας ρωτούσαν πάντα όταν είμασταν παιδιά. Ευτυχισμένος δεν απάντησε ποτέ κανείς. Γιατί όμως τα όνειρα για το μέλλον μας πρέπει να περιλαμβάνουν μια μορφή δουλείας; Δουλείας ναι, γιατί το σχολείο δεν διαμορφώνει ελεύθερους ανθρώπους αλλά υπάκουους εργάτες. Έχουμε μάθει από μικροί να αφιερώνουμε ολόκληρες ώρες της ημέρας μας για την επιβράβευση. Βαθμούς όταν είμασταν μικροί, μισθό όταν είμαστε μεγάλοι. Γιατί αν δεν κοπιάσεις τότε δεν αξίζεις κανένα είδος ανταπόδοσης. Αν δε διαβάσεις δε θα πάρεις καλούς βαθμούς, αν δε δουλέψεις αρκετά δε θα πληρωθείς, αν δεν είσαι καλό παιδί οι γονείς σου δε θα σε αγαπάνε, ο Άγιος Βασίλης δε θα σου φέρει δώρο και πάει λέγοντας. Πάντα κάτι πρέπει να κάνεις από μεριά σου... Δεν μπορείς απλά να είσαι; Δεν μπορείς απλά να υπάρχεις; Έχετε δει κανένα άλλο είδος στον πλανήτη να κάνει οτιδήποτε έξω από την φύση του για επιβράβευση; Τα ζώα απλά υπάρχουν, τα δέντρα απλά υπάρχουν, τα βουνά απλά υπάρχουν, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι θάλασσες απλά υπάρχουν και ζουν σύμφωνα με τη φυσική τους ροή.

Εμείς διαρκώς κάνουμε. Αν απλά υπάρχεις θεωρείσαι τεμπέλης. Γιατί είσαι το μόνο είδος στον πλανήτη που θεωρείται τεμπελιά απλά να απολαμβάνεις τη ζωή σου και την ύπαρξη σου χωρίς να κάνεις κάτι. Το γεγονός η ίδια σου η ύπαρξη να αποτελεί προσφορά δεν μας περνάει καν απ' το μυαλό. Κι αν όμως είμαστε σαν τη βροχή και η ίδια μας η ύπαρξη φέρει μια μοναδική ενέργεια που τροφοδοτεί τον πλανήτη; Αν είμαστε απλά μια εποχή που προσφέρουμε ότι έχουμε για ένα καθορισμένο χρόνο μέχρι να έρθει η επόμενη και να μας αντικαταστήσει; Αν είμαστε απλά φύλακες της Γης που μόλις τελειώσει η βάρδια μας αφήνουμε τη φύλαξη της στην επόμενη; Αυτό δεν αποτελεί δουλειά, έργο, προσφορά, αφιέρωση χρόνου, ενέργειας και προσπάθειας;

I don't dream of labor

I don't dream of labor. You shouldn't too. Αυτό το “κίνημα” του δεν ονειρεύομαι καμία καριέρα έχει ξεκινήσει δειλά δειλά από νέους ανθρώπους στο YouTube και με κάνει να έχω ελπίδες για το μέλλον. Η νέα γενιά ξυπνάει επιτέλους, περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι λίγο πριν πεθάνεις δεν πρόκειται να μετανιώσεις γιατί δε δούλεψες λίγο περισσότερο, αλλά γιατί δεν έζησες αρκετά. Τι να την κάνεις την καριέρα; Γιατί να αφιερώσεις τη ζωή σου σε κάτι τόσο κενό; Για χρήματα; Θα τα πάρεις μαζί σου; Σπίτια, αυτοκίνητα, κοσμήματα έχεις σκοπό να θαφτείς με αυτά; Πιστεύεις θα ζήσεις αιώνια; Γιατί αν αυτός είναι ο σκοπός σου μόνο τότε καταλαβαίνω γιατί προσπαθείς να βολευτείς εδώ στη Γη. Αν όχι γιατί να χαραμίσεις όλη σου τη νιότη για να πετύχεις επαγγελματικά; Εξάλλου η επαγγελματική σου επιτυχία δεν λέει τίποτα για την πνευματική σου ανάπτυξη. Η ψυχή σου δεν νομίζω να αναζητάει δόξα, πλούτη και άλλες για τα ανθρώπινα δεδομένα επιτυχίες. Η ψυχή σου ήδη ξέρει και έχει τα πάντα. Το εγώ ζητάει επιβεβαίωση από εξωγενείς παράγοντες γιατί έτσι σε έχουν μάθει να ενεργείς σε όλη σου τη ζωή.

Ποτέ δεν είναι αργά όμως να ονειρευτείς λίγο μεγαλύτερα πράγματα όχι μόνο για τον εαυτό σου αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν έχεις βαρεθεί να βιώνεις ξανά και ξανά τις ίδιες εμπειρίες και να τις αφήνεις κληρονομιά και για τις επόμενες γενιές; Δεν έχεις βαρεθεί να δουλεύεις να μη σου επιτρέπεται να ταξιδεύεις ελεύθερα και να εγκαθίστασαι ελεύθερα όπου θες; Δεν έχεις βαρεθεί να σε ορίζουν καθορίζουν και περιορίζουν αυτοί που ψηφίζεις και το σύστημα που ενώ θα έπρεπε να εξυπηρετεί τις δικές σου ανάγκες τελικά έχει δημιουργηθεί για τον εαυτό του;

Η κοινωνία δεν είναι πολιτισμός, είναι παγίδα και όποιος ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος το αρνηθεί, τότε έχει πλήρη άγνοια των δεσμών που του δημιουργούν μια επιλεκτικά κατασκευασμένη πραγματικότητα την οποία αντιλαμβάνεται για αληθινή.