Στην ουσία κάθε επιλογή όμως, σωστή ή λάθος, είναι πάντα η σωστή επιλογή. Γιατί ακόμα και αν δεν έχει την έκβαση που θέλουμε κάποιο μάθημα θα πάρουμε μέσα από αυτή, ώστε την επόμενη φορά να είμαστε σε θέση να διαλέξουμε σωστά. Από αυτή την οπτική και με αυτή την ψυχολογία, αποφορτίζουμε τη σημαντικότητα και το βάρος που δίνουμε σε κάθε κατάσταση που ερχόμαστε σε θέση να επιλέξουμε κάτι ή να πάρουμε μια απόφαση στη ζωή μας, αν σκεφτούμε πως κάθε έκβαση είναι στην ουσία για καλό μας. Γιατί κάθε κατάσταση στη ζωή μας μπορεί να γίνει μια όμορφη εμπειρία ή ένα ουσιαστικό μάθημα ζωής.

Αν δε θέλουμε όμως στη ζωή να πορευόμαστε μαθαίνοντας με τον δύσκολο τρόπο και μέσα από αναποδιές, το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να ακούμε και να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας περισσότερο. Άκου το ένστικτο σου λένε όλοι. Αυτή η μικρή φωνούλα που έχουμε μάθει να την αγνοούμε είναι στην ουσία το εφόδιο που έχουμε, ο μηχανισμός των συναισθημάτων μας που μας υποδεικνύει σε κάθε φάση της ζωής μας το τι πρέπει να κάνουμε. Είναι δύσκολο όμως να ακούς πάντα το ένστικτο σου και να το ακολουθείς. Γιατί συνήθως στις σημαντικές αποφάσεις έχουμε μάθει να ζυγίζουμε τα πράγματα, να βάζουμε τη λογική μπροστά και να μπερδευόμαστε μην ξέροντας τι να ακολουθήσουμε, αφού το μυαλό μας έχει συνήθως αντίθετη άποψη από την καρδιά μας.

Τι είναι αυτό όμως που λέει η καρδιά σου σε τέτοιες στιγμές της ζωής σου; Έχεις μάθει να διακρίνεις πως μπορείς να την ακούς; Η καρδιά σου σε αντίθεση με το μυαλό σου θέλει πάντα την ευτυχία σου. Η καρδιά σου πάντα αναζητάει την χαρά, αυτό που θα την ενθουσιάσει, αυτό που θα την κάνει να νιώσει σαν μικρό παιδί που ζει για πρώτη φορά μια καινούρια εμπειρία. Από την άλλη το μυαλό σου βρίσκεται πάντα σε θέση άμυνας, πάντα προσπαθεί να σε κρατάει ασφαλή, πάντα προσπαθεί να λειτουργεί όπως έχει συνηθίσει να συμπεριφέρεται, προγραμματισμένα σαν εργοστάσιο. Το μυαλό σου δε σου επιτρέπει να ζήσεις νέες εμπειρίες και καταστάσεις. Το μυαλό σου σε θέλει περιορισμένο μέσα στο κλουβί σου να σε ελέγχει.


Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την καρδιά σαν ένα μικρό παιδί και το μυαλό σαν τους γονείς του. Το παιδί τώρα ανακαλύπτει τη ζωή. Μαθαίνει και την ανακαλύπτει μέσα από καινούριες εμπειρίες. Οι γονείς του από την άλλη βρίσκονται πάντα εκεί και του φωνάζουν “ΜΗ” σε όλα. “Πρόσεχε”. Του βάζουν όρια και το διατάζουν για το τι μπορεί ή δε μπορεί να κάνει. Δεν του αφήνουν περιθώριο να ζήσει και να βιώσει τα πράγματα που πέφτουν στην αντίληψη του και του δημιουργούν το αίσθημα χαράς.

Σκέψου τώρα λοιπόν πως είναι να ζεις μια ζωή καταπιεσμένος όταν δεν σου επιτρέπουν να βιώσεις οι γονείς-μυαλό-λογική σου τα πράγματα που θες. Σκέψου πόσο καταπιέζεις το παιδί μέσα σου όταν αψηφάς τα θέλω της καρδιάς σου, γιατί από φόβο έχεις μάθει να κάνεις τις λάθος επιλογές. Το ότι μια επιλογή φαίνεται “ασφαλής” δε σημαίνει ότι είναι και η σωστή επιλογή για σένα, αν δεν κάνει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά από ενθουσιασμό και χαρά.

Κάθε επιλογή που δε σε κάνει χαρούμενο δεν είναι η σωστή επιλογή.

Είναι δύσκολο να μάθεις να αψηφάς τους “κινδύνους”, ότι θα σε βγάλει ουσιαστικά έξω από τη ζώνη της άνεσης σου, αν έχεις μάθει να ζεις συμβατικά για ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου. Είναι δύσκολο να αρχίσεις να ακούς την καρδιά και το ένστικτό σου, όταν για όλη σου τη ζωή άκουγες πάντα το μυαλό σου. Αλλά γιατί να θες να ζεις μια ζωή περιορισμένος από τον ίδιο σου τον εαυτό; Γιατί να φτιάχνεις τη δική σου φυλακή και να ζεις εγκλωβισμένος για όλη σου τη ζωή, επειδή έχεις μάθει να ζεις εκ του ασφαλούς; Τόσο όσο... Γιατί ποιος έχει χώρο στη ζωή του για ρίσκα; Ποιος έχει χώρο στη ζωή του να ζει αληθινά; Όλοι έχουμε μάθει απλά να επιβιώνουμε...

Αν θες λοιπόν να παίρνεις πάντα τη σωστή απόφαση στη ζωή σου μάθε να ακούς αυτό που λέει η καρδιά σου και να το ακολουθείς σε ότι κάνεις!